PARTNER

MIESIĘCZNIK FEDERACJI

Zapraszamy do zapoznania się z treścią listu skierowanego 3 kwietnia br. do premiera Mateusza Morawieckiego, w związku z pandemią koronawirusa SARS-CoV-2. Pod dokumentem podpisali się przedstawiciele 13 organizacji rolniczych. Inicjatorem powstania petycji do Prezesa Rady Ministrów była Federacja Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych.

Pełna treść listu do premiera znajduje się tutaj.

APEL O ZAANGAŻOWANIE SIĘ W KAMPANIĘ INFORMACYJNĄ
"KUPUJ ŚWIADOMIE- PRODUKT POLSKI"

Epidemia koronawirusa będzie miała negatywne skutki dla gospodarki. Wybieranie polskich produktów żywnościowych to wsparcie dla polskich rolników i przedsiębiorców, to praca dla nas i bliskich, to przychody i zyski firm działających w Polsce oraz podatki wspierające lokalne budżety.

Podczas codziennych zakupów kierujmy się patriotyzmem konsumenckim. Wybierajmy świadomie polskie produkty. W ten sposób przyczynimy się do uratowania miejsc pracy.

Razem możemy wesprzeć polskich przedsiębiorców i rolników. Dziś jest szczególny czas, kiedy wspólnie możemy zrobić tak dużo.

Z punku widzenia przyszłości polskiego rolnictwa oraz gospodarki to priorytet i nasz wspólny cel i społeczny obowiązek.

Twój wybór ma ogromne znaczenie!

Federacja Związków Pracodawców- Dzierżawców i Właścicieli Rolnych

Informujemy, że Pan Mariusz Olejnik od 10 grudnia 2019 r. jest p.o. prezesa zarządu Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych. Swoje obowiązki będzie pełnił do marca 2020 r., gdy odbędzie się Zjazd Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych.

Informujemy, że Zjazd Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, który obradował 10 grudnia 2019 r. w Warszawie jednogłośnie poparł uchwałę, której treść publikujemy poniżej.

W związku z rekomendacjami Regionalnych Związków - Członków Federacji, Zjazd zobowiązuje Zarząd Federacji do rozmów z Rządem w następujących obszarach:

1. Zapewnienia stabilności gospodarowania dzierżawcom nieruchomości rolnych z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, którzy zgodnie z ustawą z dnia 16.09.2011 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa wyłączyli 30% użytków rolnych i obecnie, przy podpisywaniu aneksów przedłużających okres dzierżawy zmuszani są do wyłączania z umów dodatkowej powierzchni. Takie działanie jest sprzeczne z intencją ustawodawcy wyrażoną w ww. ustawie.
   Taka sama zasada powinna mieć także zastosowanie w stosunku do tych dzierżawców, którzy nie byli zobowiązani do wyłączenia 30% użytków rolnych z zawartych umów.
   
   
2. Ponownego przeanalizowania możliwości utrzymania na rolniczej mapie Polski około 250 gospodarstw towarowych, zarządzanych przez dzierżawców, którzy z uzasadnionych powodów nie wyrazili zgody na wyłączenie 30% użytków rolnych. Dotyczy to w szczególności tych dzierżawców, którzy w swoich gospodarstwach prowadzili produkcję zwierzęcą, co obligowało ich do posiadania odpowiedniej ilości użytków rolnych na zagospodarowanie nawozów naturalnych, zgodnie z ustawą o nawozach i nawożeniu. W tym celu należy wykorzystać przepisy ustawowe dotyczące tzw. ośrodków produkcji rolnej. Uważamy, że powinny powstać jednolite zasady tworzenia takich ośrodków, wypracowane wspólnie ze stroną społeczną, w tym z organizacjami rolniczymi zrzeszającymi dzierżawców rolnych. W zasadach tych powinien być uwzględniony dwuletni okres przejściowy, liczony od daty zakończenia aktualnie obowiązującej umowy dzierżawy, na przygotowanie nieruchomości do nowej dzierżawy, tak aby nie dopuszczać do wygaszania produkcji rolnej, zwłaszcza produkcji zwierzęcej. Pozwoli to także uniknąć zwolnień pracowników w nich zatrudnionych. Ponadto programy restrukturyzacji dla tych gospodarstw powinni przygotowywać niezależni eksperci.
   
   
3. Konieczności zmiany ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa w zakresie:

   • przywrócenia zaakceptowanego pierwotnie przez rząd areału powyżej 300 ha dla tworzonych ośrodków produkcji rolnej,
   • przywrócenia pierwotnego brzmienia art. 24.ust.1, w którym wskazywano  jedynie sposoby gospodarowania Zasobem, bez przyznawania preferencji określonym podmiotom,
   • przywrócenia możliwości nabycia do 500 ha użytków rolnych z Zasobu.
     
     
4. Zasady wydłużania umów dzierżawy dzierżawcom prowadzącym towarowe gospodarstwa rolne nie mogą być gorsze niż te proponowane rolnikom indywidualnym, najczęściej dzierżawiącym wyłącznie grunty rolne, bez zabudowy.
   
   
5. W przypadku braku możliwości przedłużenia umów dzierżawy konieczne jest zapewnienie przez KOWR rozliczenia nakładów ulepszających, poniesionych przez dzierżawców na przedmiocie dzierżawy, wykupienia od dzierżawców majątku obrotowego i ruchomych środków trwałych i przejęcia zatrudnionych przez dzierżawców pracowników.
   
   
6. Wsparcia i rozwoju produkcji rolnej bez nieuzasadnionej dyskryminacji towarowych gospodarstw rolnych, w tym:
• zniejszenia stopnia redukcji dopłat bezpośrednich (tzw. capping) dla dużych gospodarstw rolnych, do poziomu stosowane w innych krajach Unii  Europejskiej o podobnym rolniczym potencjale produkcyjnym;
• modyfikacji PROW na lata 2021-2027 uwzględniającej możliwość wspierania towarowych gospodarstw rolnych;
• nie ograniczania wsparcia dla większych gospodarstw rolnych w przyznawaniu odszkodowań klęskowych i innych.
  
  
7. Podjęcie działać legislacyjnych mających na celu uchwalenie ustawy o dzierżawie rolniczej.
   W głosowaniu wzięły udział 43 osoby/na 56 osób. Uchwała po głosowaniu
   została przyjęta jednogłośnie.
   

Informujemy, że 4 grudnia 2019 r. Pan Leszek Dereziński, dotychczasowy prezes zarządu Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, złożył rezygnację ze stanowiska. Poniżej publikujemy list skierowany do członków Federacji, w którym poinformował o swojej decyzji.

Pan Leszek Dereziński

24 września Federacja Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej oraz Towarzystwo Ekonomistów Polskich zorganizowały konferencję zatytułowaną "Problemy strukturalne polskiego rolnictwa".

Konferencja pod honorowym patronatem ministra Jana Krzysztofa Ardanowskiego odbyła się w gmachu Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Pierwsza część spotkania została poświęcona prezentacji raportu "Problemy strukturalne polskiego rolnictwa". W kolejnej części odbyła się debata z udziałem ekspertów. Warto podkreślić, że obszerny raport powstał w ramach projektu badawczego, realizowanego od 2017 roku wspólnie przez Fundację EFRWP i Towarzystwo Ekonomistów Polskich. Jego celem było przeprowadzenie szczegółowej analizy polskiej strukturalnej polityki rolnej. Zaprezentowane opracowanie obejmuje zagadnienia związane zarówno z polską, jak i europejską polityką rolną, takie jak: kierunki przemian strukturalnych gospodarstw rolnych w Polsce oraz innych państwach członkowskich UE, struktura produkcji zwierzęcej, a także rynek ziemi rolniczej. Opracowanie zamykają szczegółowe wnioski i rekomendacje pod adresem polityki rolnej. Podstawowe postulaty to ułatwienie transakcji kupna/sprzedaży ziemi rolniczej oraz koncentracja produkcji zwierzęcej.

Patronat medialny nad wydarzeniem sprawował miesięcznik "Przedsiębiorca Rolny" wraz z dodatkiem "My Dzierżawcy" oraz multiportal Agropolska.pl.

Fot. Krzysztof Zacharuk/Przedsiębiorca Rolny

Więcej zdjęć z konferencji można zobaczyć tutaj.

25 kwietnia w gmachu Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi sali Wzorcownia odbyła się konferencja "Obrót ziemią rolniczą w Polsce i jej znaczenie dla chowu i hodowli zwierząt". Gośćmi Konferencji byli: Leszek Korzeniowski poseł na Sejm - Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Zofia Krzyżanowska  Radca Prawny w  MRiRW, Karol Krajewski Doradca Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Justyna Matys Dyrektor Departamentu Gospodarki Ziemią w MRiRW, Tomasz Figurski Naczelnik Wydziału Realizacji Płatności Bezpośrednich w MRiRW, Bogdan Podgórski Zastępca Dyrektora Departamentu Gospodarowania Zasobem Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, Jacek Malicki Zastępca Dyrektora OT KOWR Warszawa, Witold Choiński Prezes Zarządu Związku Polskie Mięso, Franciszek Nowak  Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Rolniczego, Jacek  Staciwa - Prezes Zarządu KZR RSP i Krzysztof Kokoszkiewicz Doradca KZR RSP.

Konferencja podzielona była na trzy części. W trakcie pierwszej części wygłoszone zostały następujące referaty: "Zasoby i struktura rolnictwa polskiego - potencjał, organizacja oraz możliwości rozwoju" - prof. dr hab. Walenty Poczta,  "Rynek ziemi rolniczej" - dr Józef Pyrgies i "Kierunki zmian w produkcji zwierzęcej" - dr Benedykt Pepliński.

Drugą częścią konferencji był film pokazujący rozwój gospodarstw towarowych, ziemi przejętej i zdewastowanych gospodarstw  po byłych Państwowych Gospodarstwa Rolnych, czyli  od okresu transformacji do dzisiaj. Postęp technologiczny, techniczny, genetyczny to wszystko znalazło się w spółkach prawa handlowego. Produkowaną w nich żywność cechuje duża skala produkcji, w miarę niskie ceny i bezpieczeństwo żywnościowe.

Trzecią częścią była Debata z ekspertami: prof. dr hab. Walentym Pocztą, Adamem Tańskim, dr Januszem Rowińskim, dr Józefem Pyrgiesem, dr Benedyktem Peplińskim, dr Mirosławem Drygasem, dr Bożeną Karwat-Woźniak i Tomaszem Ciodykem.. Ziemia rolnicza jest bardzo ważna dla zapewnienia bytu miliardów ludzi, nie jest mobilna, a więc musi być wykorzystywana z wielką troską i odpowiedzialnością. Ziemia jest podstawowym i niezbędnym elementem do rozwoju chowu i hodowli zwierząt gospodarskich.  Problem ziemi rolniczej, jej dystrybucji, dostępności, znaczenia ekonomicznego, produkcyjnego, przyrodniczego i kulturowego  to  elementy polityki rolnej państw. Kwestia agrarna ma zarówno wymiar krajowy jak i globalny. Jesteśmy w UE i dlatego możemy rozważać ten problem jako kwestię unijną (Wspólna Polityka Rolna). W Konferencji wzięło udział 120 osób reprezentujących towarowe gospodarstwa rolne

Wnioski z Konferencji 25 kwietnia 2019 roku pn. "Obrót ziemią rolniczą w Polsce i jej znaczenie dla chowu i hodowli zwierząt".

1. Specyfika ziemi rolniczej, jako podstawowego środka do produkcji żywności, przy jednocześnie rosnących potrzebach jej wykorzystania na cele nierolnicze powinna być poddana rygorystycznej kontroli tego rynku. Szczególnie istotne jest ograniczanie przeznaczenia na cele pozarolnicze najcenniejszych jakościowo gruntów rolnych. Zakres wprowadzanych ograniczeń ma wpływ na przyszły kształt ustroju rolnego. Zapoczątkowana w 2011 roku i kontynuowana obecnie likwidacja wielkotowarowych gospodarstw powstałych na gruntach Skarbu Państwa prowadzi do istotnego zmniejszenia gruntów użytkowanych przez największe gospodarstwa rolne (powyżej 300 ha), co przekłada się na pogorszenie konkurencyjności całego rolnictwa. Podobne restrykcje wprowadzone w obrocie gruntami prywatnymi prowadzą do widocznej już stagnacji w międzysąsiedzkim, a nawet w rynkowym obrocie ziemią rolną. Jednocześnie uaktywnił się obrót nierynkowy (rodzinny), który prowadzi do pogorszenia istniejącej struktury obszarowej gospodarstw rolnych. Te niekorzystne tendencje wspiera mechanizm dopłat bezpośrednich, który preferuje małe i średniej wielkości gospodarstwa rolne.
2. Wskazane jest ponowne przeanalizowanie systemu wsparcia rolnictwa, zwłaszcza płatności bezpośrednich, w tym modulacji uproszczonego systemu dla małych gospodarstw, płatności dodatkowych, płatności dla młodych rolników. Obecna konstrukcja tych przepisów powoduje stagnację, a nawet cofanie się przemian strukturalnych w rolnictwie, czego konsekwencje w pierwszej kolejności poniosą sami rolnicy. Wspieranie małych gospodarstw rodzinnych nie powinno odbywać się kosztem towarowych gospodarstw rolnych. Brak ekonomicznego uzasadnienia i stosowanie dalszych restrykcji, w tym zwiększającej się kwoty redukcji wsparcia z dopłat bezpośrednich dla dużych gospodarstw rolnych spowoduje zmniejszenie produkcji na rynek krajowy i eksport masowej, w miarę taniej i bezpiecznej żywności. Gospodarstwa te w obliczu pozbawiania ich dopłat, które najczęściej przeznaczane są na nowe inwestycje lub modernizację starych obiektów, stopniowo będą zmuszane do wygaszania produkcji. W konsekwencji dojdzie do ich likwidacji. Małe gospodarstwa rolne przy bardzo niskiej opłacalności produkcji rolniczej nie mogą stać się znaczącym przedsiębiorcą z powodu braku dużego "zastrzyku" pieniędzy, wykwalifikowanej siły roboczej, know-how, by dorównać i stać się konkurencyjnym w kraju, jak i za granicą.
3. Najpoważniejsze negatywne zmiany dla konkurencyjności polskiego rolnictwa mogą wynikać z likwidacji towarowych gospodarstw rolnych. Proces ten dotyczy nie tylko dzierżaw na gruntach państwowych, ale także dużych gospodarstw prywatnych.
4. Kolejne ograniczenia dotyczące rynku ziemi nie powinny dotyczyć dzierżaw, które są dobrą formą gospodarowania na państwowych gruntach. Wieloletnia dzierżawa państwowych nieruchomości rolnych sprawdziła się jako efektywna forma gospodarowania i powinna być dalej kontynuowana, w tym także przez osoby prawne, a zwłaszcza spółki utworzone przez byłych pracowników Państwowych Gospodarstw Rolnych, zatrudniające setki pracowników na terenach po byłych Państwowych Gospodarstwach Rolnych. Polityka państwa powinna zadbać o utrwalenie, a nie ograniczanie roli i znaczenia towarowych dzierżawców. Dzierżawców, którzy stali się poprzez swoją skalę produkcji i jakość konkurencyjni na rynkach światowych. Te najbardziej nowoczesne, przygotowane do międzynarodowej konkurencji gospodarstwa rolne powinny być zachowane z jednej strony, jako wzór do naśladowania, a z drugiej strony jako bardzo ważny partner dla rozwijających się gospodarstw rodzinnych. Ustawa z 16 września 2011 roku "o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw" stanowiła naruszenie zasady trwałości umów dzierżawnych. Uważamy za zasadne, że należy znaleźć rozsądny kompromis, który umożliwi wycofanie się z restrykcji wobec wielkotowarowych dzierżawców Zasobu i pozwoli im na nowych warunkach kontynuowanie umów dzierżawnych. Patrząc z ekonomicznego punktu widzenia tylko długoletnie dzierżawy Skarbu Państwa pozwolą na dalsze inwestowanie w ziemię, w ludzi w nich zatrudnionych, w maszyny i nowoczesne technologie. Dzierżawa przedłużona tylko na rok czy dwa będzie wyłącznie okresem stagnacji i wygaszania produkcji. Przedmiotowe wnioski korelują z dotychczasowymi postulatami Federacji w kwestii konieczności uregulowania dzierżawy w odrębnym akcie prawnym tj.ustawy o dzierżawie rolniczej, a także oczekiwanego kierunku nowelizacji ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa zmierzającym do utworzenia ośrodków produkcji rolniczej.
5. W kwestii zbywania i nabywania udziałów lub akcji, zapisy ustawy należy uznać za zbyt daleko posuniętą ingerencję w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej. Gorsze traktowanie przy nabywaniu nieruchomości rolnych spółdzielni produkcji rolnej, czy spółek z udziałem byłych pracowników Państwowych Gospodarstwach Rolnych, które zapewniają prowadzenie racjonalnej gospodarki rolnej, nie znajduje żadnego uzasadnienia prawnego, merytorycznego, a przede wszystkim ekonomicznego. W tym kontekście zmian na znaczeniu zyskuje także postulat o udzieleniu możliwości rozporządzania udziałami i akcjami na rzecz innego wspólnika lub akcjonariusza tej samej spółki lub grupy kapitałowej.
6. Docelowy model rolnictwa w Polsce, oparty tylko na funkcjonowaniu gospodarstw rodzinnych jest rozwiązaniem nieuzasadnionym ekonomicznie. Tworzenie iluzji zbudowania w Polsce hermetycznego rolnictwa rodzinnego może okazać się bardzo kosztowne, a ponadto doprowadzić w konsekwencji do osłabienia pozycji konkurencyjnej polskiego rolnictwa. Proces powiększenia rokujących indywidualnych gospodarstw rolnych i związany z tym przepływ gruntów nie powinien odbywać się kosztem likwidacji nowoczesnych, zintegrowanych i konkurencyjnych towarowych gospodarstw dla których fundamentem działalności jest stabilna dzierżawa od Skarbu Państwa.
7. Ziemia rolnicza dla chowu i hodowli zwierząt gospodarskich jest nieodzownym czynnikiem do ich utrzymania i zrównoważonego rozwoju. To doskonały przykład współzależności dwóch wartości: gleby potrzebnej do produkcji roślinnej i zwierząt hodowlanych, które przetwarzają w znacznej mierze zbiory pozyskane z pól. Połączenie tych dwóch elementów zapewnia nam bezpieczeństwo żywnościowe kraju, a także eksport. Opłacalność produkcji roślinno-zwierzęcej to bogactwo kraju. Niestety polskie prawo rolne po raz kolejny zapisami w ustawach pozbawia duże gospodarstwa towarowe areału ziemi, co w konsekwencji powoduje znaczne ograniczanie produkcji, w tym zwierzęcej. Krótkotrwałe przedłużanie dzierżawionej ziemi Skarbu Państwa (2-3 lata) pozbawia hodowców możliwości dalszego rozwoju stad hodowlanych, zmuszając do ich likwidacji. Skutki tego są chociażby widoczne w dramatycznym spadku pogłowia trzody chlewnej w Polsce w ostatnich latach. Konieczność spełnienia wymogów ustawy o nawozach i nawożeniu, dyrektywy azotanowej, czy dobrostanu zwierząt, jak i ciągła poprawa efektywności w produkcji zwierzęcej może się odbyć wyłącznie przy zapewnieniu odpowiedniej ilości gruntów tym gospodarstwom, a nie ich ograniczaniu.
8. Procesy koncentracji produkcji zwierzęcej wśród najważniejszych producentów na świecie są znacznie bardziej zaawansowane niż w Polsce. Przyczyn tego stanu rzeczy należy szukać w zbyt wolnym wzroście liczby rozwojowych stad, złej strukturze pogłowia zwierząt w Polsce i braku dogodnych warunków do budowy/rozbudowy rozwojowych ferm. Bez odpowiednich regulacji prawnych i wsparcia finansowego rozwój ferm hodowlanych w Polsce będzie niemożliwy.
9. Ziemia rolnicza jest ograniczonym i w dużym zakresie nieodnawialnym zasobem przyrodniczym, produkcyjnym i kulturowym. Rola ziemi uprawnej uległa znacznej zmianie w wyniku rozwoju gospodarczego, postępu technicznego i przemian strukturalnych na wsi. Znaczenie jej jest nadal ogromne dla bezpieczeństwa żywnościowego, środowiskowego i społecznego naszego kraju. Dlatego dobre prawo rolne powinno w pierwszej kolejności zabezpieczać przed dokonywaniem wyłączeń dobrej klasy gleby spod produkcji rolniczej, a także sprzyjać jej właściwemu wykorzystaniu ze szczególnym uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju produkcji rolnej, w tym chowu i hodowli zwierząt.

Od lewej: Mariusz Olejnik, Jacek Staciwa, Franciszek Nowak. Fot. Agropolska

Chcą wspólnie bronić interesów producentów rolnych

Dziś przed godz. 17.00 w Warszawie zakończyło się spotkanie przedstawicieli trzech organizacji: Polskiego Towarzystwa Rolniczego, Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych i Federacji Związków Pracodawców- Dzierżawców i Właścicieli Rolnych.

Reprezentowali je według kolejności: prezes Franciszek Nowak, prezes Jacek Staciwa i wiceprezes Mariusz Olejnik. Zebrani wyrazili intencję podpisania porozumienia zakładającego nawiązanie stałej współpracy między tymi organizacjami.
Chcą wspólnie reprezentować dzierżawców i towarowych producentów rolnych, których interesów nie bronią Izby Rolnicze. Zamierzają konsultować stanowiska w kluczowych sprawach dla producentów rolnych i działać na rzecz postępu i rozwoju polskiego rolnictwa.

Za istotne sprawy, którymi należy się zająć, inicjatorzy spotkania uznali regulacje dotyczące funkcjonowania dzierżaw, obrotu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, zasad prowadzenia działalności rolniczej, ustroju rolnego, podatków w rolnictwie i bezpieczeństwa żywnościowego kraju.

Współpraca polegać ma na regularnych spotkaniach zarządów organizacji i konsultowaniu opinii. Wpisuje się ona w programy PTR i Federacji. Spółdzielcy mają przedyskutować ją jeszcze we własnym gronie.

Protest hodowców pod Sejmem! Organizatorzy
spodziewają się ponad 3000 osób.

8 grudnia odbędzie się w Warszawie wspólny protest polskiej branży hodowców zwierząt futerkowych przemysłu drobiarskiego oraz mięsnego. Protest ten będzie formą sprzeciwu przeciwko poselskiemu projektowi ustawy o ochronie zwierząt., który zakłada m.in. zakaz hodowli zwierząt futerkowych oraz uboju rytualnego zwierząt w Polsce.
Branża hodowli zwierząt futerkowych w Polsce ma blisko 100 letnią tradycję. Polska obecnie produkuje około 9 milionów skór z norek rocznie, co daje naszemu krajowi drugie miejsce pod względem produkcji w Europie i trzecie miejsce świecie zaraz za sklasyfikowanymi na pierwszym miejscu Danią i na drugim miejscu Chinami.
Branża tak daje obecnie zatrudnienie ponad 10 000 osób bezpośrednio pracującym na fermach i kolejnym około 45 000 osób pracującym w przedsiębiorstwach około branżowych takich jak m.in. produkcja pasz.
"Sukces naszej branży to był możliwy w dużej mierze dzięki przychylności banków, które udzielając kredytów hodowcom pozwoliły im na dynamiczny rozwój sektora w Polsce. Inwestycje poczynione przez hodowców mają czas amortyzacji nawet do 40 lat. Jeśli zakaz wejdzie w życie zarówno my hodowcy jak i nasze rodziny zostaniemy z wieloletnimi zobowiązaniami i infrastrukturą, która będzie nadawała się jedynie do utylizacji". - skomentował przyczynę protestu Daniel Chmielewski, Prezes Zarządu Polskiego Związku Hodowców Zwierząt Futerkowych.
Poselski projekt o ochronie zwierząt zakłada także zakaz prowadzenia uboju religijnego (ubój rytualny halal i koszer) co grozi nie tylko zablokowaniem dalszego rozwoju polskiego sektora mięsnego, ale oznacza przekreślenie wielomilionowych inwestycji, ogromne kary za niedopełnienie kontraktów, konieczność zmniejszenia produkcji i likwidację miejsc pracy, a przede wszytskim oznacza wykluczenie Polski z udziału w sprzedaży na bardzo dynamicznie rosnące rynki zainteresowane wyłącznie mięsem halal i koszer. 
Tak samo jak hodowcy zwierząt futerkowych polscy przedsiębiorcy z branż drobiarskiej i mięsnej podjęli ogromny wysiłek i przeznaczyli w ostatnich latach znaczne środki na inwestycje, które umożliwiły osiągnięcie takich wyników i zbudowanie pozycji, z której dziś mogą być dumni, i która pozwala im  odgrywać znaczącą rolę w światowym handlu mięsem. Polskie przedsiębiorstwa prowadzące swoją działalnośc w zakresie uboju i przetwórstwa mięsa wołowego i drobiu doskonale wiedzą, że bez dostępu do rynków arabskich ich inwestycje będą skazane na porażkę.
Wstępne i niepełne jeszcze szacunki za 2017 r. wskazują, że do tej pory tylko 10 wiodących producentów, ze znacznie szerszej listy, wyeksportowało wołowinę halal i koszer o wartości ok. 1 mld zł. Są to zaledwie częściowe wyniki, które w rzeczywistości mogą być jeszcze większe.
Wprowadzenie zakazu uboju religijnego stwarza następujące realne zagrożenia ekonomiczne dla interesów ekonomicznych państwa:

• likwidacja 5-6 tys. miejsc pracy w polskich zakładach mięsnych, gospodarstwach rolnych oraz przedsiębiorstwach współpracujących;
• rynek eksportowy polskich firm przejmą zakłady mięsne z innych krajów;
• straty dla budżetu państwa z podatków z tytułu przychodów z uboju religijnego przekraczających 2,5 mld euro czyli ok. 10 mld 725 mln zł;
• utrata znaczącej części dochodów polskich rolników.

Wspólny protest popierają i zaangażowane są w niego następujące organizacje:

• Polski Związek Hodowców Zwierząt Futerkowych
• Unia Producentów i Pracodawców Przemysłu Mięsnego - UPEMI
• Związek "Polskie Mięso"
• Krajowa Rada Drobiarstwa 
• Polskie Zrzeszenie Producentów Bydła Mięsnego  
• Polski Związek Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego
• Federacja Związków Pracodawców- Dzierżawców i Właścicieli Rolnych
• Stowarzyszenie Rzeźników i Wędliniarzy Rzeczypospolitej Polskiej

---

 

Uwagi do projektu ustawy o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw
przesłane 29 listopada 2017 roku ministrowi rolnictwa

Działając w imieniu Federacji Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych (dalej: "Federacja"), poniżej przedstawiam uwagi do projektu ustawy.

1. Wstęp

W preambule do ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z dnia 11 kwietnia 2003 r. (Dz. U. 2016.2052 t. j. z dnia 16 grudnia 2016 r.) jest napisane: "W celu wzmocnienia ochrony i rozwoju gospodarstw rodzinnych, które w myśl Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej stanowią podstawę ustroju rolnego Rzeczpospolitej Polskiej, dla zapewniania właściwego zagospodarowania ziemi rolnej w Rzeczpospolitej Polskiej, w trosce o zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego obywateli i dla wspierania zrównoważonego rolnictwa prowadzonego w zgodzie z wymogami ochrony środowiska i sprzyjającego rozwojowi obszarów wiejskich, uchwala się niniejszą ustawę".
Ustawodawca z art. 23 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej wywodzi legitymację do uprzywilejowania gospodarstw rodzinnych w stosunku do podmiotów prawa handlowego. Należy zwrócić szczególną uwagę, że art. 20 Konstytucji Rzeczpospolitej statuuje zasadę społecznej gospodarki rynkowej.
Zasada ta ma znaczenie dla obrotu nieruchomościami rolnymi, ponieważ w sensie cywilnym rolnik indywidualny w przypadku prowadzenia działalności rolniczej (np. działalność wytwórcza w zakresie produkcji zwierzęcej) traktowany jest, jako przedsiębiorca. O tym, czy rolnik jest traktowany, jako przedsiębiorca przesądza cel produkcji - czy produkuje wyłącznie na własne potrzeby, czy również na potrzeby zarobkowe?
W preambule, ustawodawca odwołał się do bezpieczeństwa żywnościowego Rzeczpospolitej.  Racjonalnym zatem wydaje się, że polityka kształtowania ustroju rolnego nie powinna zmierzać do ograniczania form prowadzenia działalności rolniczej, wyłącznie do gospodarstw rodzinnych. Uzasadnieniem dla tak sformułowanego wniosku jest dbałość o bezpieczeństwo żywnościowe, które trudno będzie zabezpieczyć bez udziału podmiotów, które zajmują się produkcją towarową. Ustawodawca nie powinien w tak wyraźny sposób różnicować pozycji rolnika indywidualnego, w stosunku do podmiotów prawa handlowego, zwłaszcza, że rolnik indywidualny (posiadający łączną powierzchnię użytków rolnych o powierzchni nie przekraczającej 300) z pewnością nie produkuje wyłącznie na własne potrzeby i z pewnością nie wykonuje wszystkich prac osobiście. Gospodarstwo rolne, niezależnie od tego czy jest rodzinne, czy nie jest, podlega tym samym zasadom rynkowym.

1. UWAGI

W ocenie Federacji, projektowana ustawa w zakresie odnoszącym się do działalności prowadzonej w formie spółek prawa handlowego w sposób negatywny wpłynie na: (1) obrót nieruchomościami rolnymi; (2) bezpieczeństwo żywnościowe Rzeczpospolitej Polskiej; (3) sukcesję; (4) rozwój rolnictwa.
Zarówno systematyka Kodeksu cywilnego, jak również przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz innych ustaw - pozwalają przyjąć, że oprócz prowadzenia działalności rolniczej w formie gospodarstw rodzinnych, prawo zezwala na prowadzenie działalności rolniczej w formie spółek cywilnych, osobowych, kapitałowych.
Opinia Wojewódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego albo Izby Rolniczej
W ocenie Federacji, racjonalnym jest, żeby wystarczającym dla spełnienia warunków do wydania decyzji zezwalającej na sprzedaż nieruchomości rolnej było wydanie wyłącznie jednej opinii przez WODR albo Izbę Rolniczą. Decyzja w przedmiocie skierowanie wniosku do WODR albo Izby Rolniczej wina należeć wyłącznie do wnioskodawcy. Zasadnym wydaje się, że w przypadkach, gdy nabywca prowadzi już działalność rolniczą, opinia powinna być wydawana przez WODR albo Izbę Rolniczą, która jest właściwa dla miejsca położenia nieruchomości na, której prowadzona jest działalność rolnicza. Ponadto, opinia powinna mieć zakreślone ramy, tak żeby w przypadku wydania negatywnej opinii, nabywca mógł zapoznać się z motywami uzasadniającymi odmowę. Ustawodawcy winno zależeć na tym, żeby opinie były weryfikowalne i możliwe do zaskarżenia na późniejszym etapie postępowania administracyjnego.

1. Członkowie zarządu o kwalifikacjach rolniczych, większość udziałów/akcji należąca do rolników indywidualnych, którzy bezpośrednio dysponują większością głosów na ZW/WZA

W ocenie Federacji, zmiany proponowane w zakresie:

1. obowiązku posiadania przez wszystkich członków zarządu kwalifikacji rolniczych;
2. obowiązku posiadania większości akcji w kapitale akcyjnym oraz obowiązku posiadania większości udziałów - przez rolników indywidualnych;
3. dysponowania przez rolników indywidualnych bezpośrednio większością głosów na ZW/WZA

- uznać należy za nieproporcjonalne ograniczenia, które mogą negatywnie wpłynąć na rozwój działalność prowadzonej przez rolników indywidualnych, co wydaje się nie być celem ustawodawcy.  Rolnicy do rozwoju potrzebuję zarówno transferu wiedzy oraz kapitału. Żaden rozsądny inwestor (w tym student SGGW) nie będzie zainteresowany we wspólnym prowadzeniu działalności rolniczej, jeżeli nie będzie miał wpływu na prowadzoną działalność. Projektowane zmiany powoduję, że takiego wpływu będzie pozbawiony.

1. Sprzedaż nieruchomości rolnej objętej prawem pierwokupu, a sankcja nieważności

W ocenie Federacji, sankcji nieważności, w przypadku wprowadzenia do umowy sprzedaży nieruchomości rolnej postanowień, które stanowią podstawowe instytucje prawa cywilnego związane z rozwiązaniem, zmianą, odstąpieniem, ustanowieniem ograniczonego prawa rzeczowego - uznać należy, za zbyt daleko ingerujące w zasadę swobody umów. Wydaje się, że racjonalny ustawodawca na podstawie kilku doświadczeń związanych z obrotem nieruchomościami rolnymi, nie powinien zakładać,  że umowy pomiędzy sprzedawcą, a kupującym będą tak kształtowane, żeby udaremnić możliwość skorzystania przez KOWR z przysługującego prawa pierwokupu. Konstrukcja przepisu w proponowanym brzemieniu może rodzić trudność w konstruowaniu umów w formie aktu notarialnego z obawy przed sankcją nieważności i powstaniem odpowiedzialności dyscyplinarnej oraz odszkodowawczej po stronie notariusza, który sporządzi nieważny akt notarialny.


1. Ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej

Wprowadzanie obowiązku zamieszczania ogłoszenia w przedmiocie sprzedaży nieruchomości rolnej w BIP jest prawnie wątpliwe, ponieważ dotyczy własności prywatnej i stanowi daleko idąc ingerencję ustawodawcy w prawo własności. Należy zwrócić uwagę, że KOWR, jako pierwszy będzie dowiadywał się o potencjalnym nabywcy. Racjonalnym wydaję się, żeby ogłoszenie mogło być zamieszczone w prasie lokalnej, dzienniku o zasięgu wojewódzkim albo krajowym. Skan takiego ogłoszenia oraz odpowiedź na ogłoszenie sprzedawca byłby zobowiązany przesłać do wiadomości KOWR.


Płatność KOWR w terminie 14 dni od dnia wykreślenia hipoteki
Długi termin na dokonanie płatności, zwłaszcza, że nie możliwe jest precyzyjne określenie, kiedy dojdzie do wykreślenia ograniczonego prawa rzeczowego. Tego typu postanowienie może prowadzić do zachwiania płynności finansowej jednej ze stron transakcji).

1. Prawo pierwokupu KOWR nabycia udziałów/akcji w spółce prawa handlowego

W ocenie Federacji, określenie areału poprzez zakreślenie wielkości powierzchni w przedziale od 1 ha albo łącznej ilości powierzchni co najmniej 1 ha może być niezgodne z art. 1 a ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego w obowiązującym brzmieniu, ponieważ przepisów ustawy nie stosuje się do nieruchomości rolnych, o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha. W przypadku, gdy Spółka posiada kilka nieruchomości o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha, ale łącznej powierzchni przekraczające 1 ha, przepisy znowelizowanej ustawy będą miały zastosowanie, a KOWR przysługiwało będzie prawo pierwokupu. Wyżej wskazane ograniczenie w wysokości 0,3 ha ma swe uzasadnienie w ustawie o gospodarce nieruchomościami, która to ustawa zakazuje podziału nieruchomości rolnych na działki mniejsze niż 0,3 ha (z pewnymi wyjątkami np. regulacji granic między sąsiadującymi nieruchomościam).

1. Zmiana wspólnika/przystąpienie nowego wspólnika do spółki osobowej, a prawo KOWR do złożenia oświadczenia w przedmiocie nabycia nieruchomości rolnej za zapłatą równowartości pieniężnej odpowiadającej wartości rynkowej

W ocenie Federacji, projektowana zmiana nie uwzględnia treści istniejących już umów spółek, które reguluje sytuację w których ze spółki występuje wspólnik/wstępuje nowy wspólnik i związanych z tym rozliczeń pomiędzy wspólnikami. Należy pamiętać, że wspólnicy nie muszą być zainteresowani sprzedażą nieruchomości rolnej w związku ze zmianą wspólnika, a w takiej sytuacji KOWR może nabyć nieruchomość rolną, a wspólnicy nie mogę się sprzeciwić. Projektowana regulacja, różnicuje sytuację
prawną wspólników (w tym akcjonariuszy) spółek kapitałowych w stosunku do wspólników spółek osobowych, ponieważ w przypadku spółek kapitałowych - KOWR uprawniony jest do skorzystania z prawa pierwokupu i nabycia udziałów/akcji w spółkach prawa handlowego, które są właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni co najmniej 1 ha albo nieruchomości rolnej o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha.
***
Mając na uwadze, przedstawione powyżej uwagi, sygnalizujemy gotowość do współpracy i wymiany doświadczeń. Uważamy, że ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego może reglamentować obrót nieruchomościami rolnymi w sposób umożliwiający zachowane bezpieczeństwa żywnościowego Rzeczpospolitej Polskiej, płynną sukcesję, rozwój rolnictwa z udziałem rolników indywidualnych i gospodarstw towarowych prowadzonych w formie spółek prawa handlowego.



Art.  23. [Gospodarstwo rodzinne jako podstawa ustroju rolnego] Podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Zasada ta nie narusza postanowień art. 21 i art. 22.
 


Art.  20. [Zasada społecznej gospodarki rynkowej]
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.


Uchwała Sądu Najwyższego (3), III CZP 108/14 z 26 lutego 2015 r.

 

---

Stanowisko dotyczące dzierżawy nieruchomości rolnych
przesłane ministrowi  rolnictwa 29 listopada 2017 roku

Federacja Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych przedkłada kierunkową propozycję zmian w przepisach prawa regulujących dzierżawę nieruchomości Rolnych.
W związku z pracami trwającymi w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi nad nowymi regulacjami w sferze gospodarowania nieruchomościami rolnymi, przedstawiamy kierunkowe zmiany przepisów, których celem jest stworzenie wzorcowego modelu umowy dzierżawy, której stroną jest Skarb Państwa.
W pierwszej kolejności przedstawiamy propozycję zmian, a następnie ich uzasadnienie. Uważamy, że przedstawione propozycje leżą w interesie Skarbu Państwa, Dzierżawców i Społeczeństwa.


I. Prosta zmiana zarządzenia
Proponujemy, żeby Pan Minister, rozważył potrzebę zmiany treści Zarządzenia Nr 95/2017/2 Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (dalej: "KOWR") z dnia 06 października 2017 r. w następującym zakresie:

• możliwości wydłużenia okresu istniejących umów dzierżaw dla dzierżawców, którzy w trackie trwania umowy dzierżawy wyłączyli 30 % dzierżawionego areału zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa (ustawa z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustawa z dnia 02 listopada 2011 r., Dz.U. 2011.233.1382),
• możliwości wydłużenia okresu umów dzierżaw dla dzierżawców, o których mowa powyżej, na okres co najmniej od 12 do 15 lat - w przypadku, gdy dzierżawca spełnia warunki, o których mowa na stronie 5 ww. zarządzenia (prawidłowość wywiązywania się dzierżawcy ze zobowiązań wynikających z umowy dzierżawy; w tym prowadzenia przez dzierżawcę racjonalnej gospodarki rolnej na dzierżawionej nieruchomości, wywiązywanie się dzierżawy z zobowiązań finansowych zarówno wobec KOWR, jak i z innych zobowiązań związanych z przedmiotem dzierżawy, wiarygodność finansowa dzierżawcy, zabezpieczenie należności KWOR) i utrzymuje miejsca pracy, tworzy nowe miejsca pracy,
• warunkowego (w nadzwyczajnych sytuacjach) prawa KOWR, uprawniającego do wyłączenie nie więcej niż 10 % dzierżawionych gruntów. Nadzwyczajne sytuacje powinny zostać dookreślone,
• prawa dzierżawcy do wydłużenia okresu dzierżawy o okres co najmniej 15 lat w przypadku, gdy produkcja roślina jest połączona z produkcją zwierzęcą, a dzierżawiony areał jest konieczny do zachowania istniejących decyzji administracyjnych (np. pozwoleń zintegrowanych) lub gdy dzierżawca prowadzi wyłącznie produkcje zwierzęcą.

II. Istotna zmiana kodeksu cywilnego alternatywnie nowa ustawa
Proponujemy, żeby Pan Minister rozważył zasadność podjęcia inicjatywy legislacyjnej, której celem będzie stworzenie nowych regulacji prawnych obejmujących swoim przedmiotem wyłącznie umowę dzierżawy nieruchomości rolnych, których stroną jest Skarb Państwa.
W naszej ocenie warto rozważyć dwie propozycje:

• dodanie w Ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964.16.94 z późn. zm., dalej "Kodeks Cywilny") po Tytule XVII Najem i Dzierżawa, "Działu II a", który stanowiłby uzupełnienie istniejących już regulacji prawnych. Przedmiotem nowej regulacji byłaby "Umowa dzierżawy kwalifikowanej/Umowa dzierżawy wieczystej". Stroną takiej umowy byłby wyłącznie Skarb Państwa i Dzierżawca; alternatywnie
• stworzenie nowej ustawy, której przedmiotem byłaby wyłącznie umowa dzierżawy, której stroną jest Skarb Państwa i Dzierżawca np. "Ustawa o dzierżawie rolnej/dzierżawie wieczystej", zwłaszcza, że w tym obszarze jest doświadczenie i wiedza.

III. Sprawa dzierżawców, którzy nie wyłączyli 30 % dzierżawionego areału
W naszej ocenie, sytuacja dzierżawców, którzy nie wyłączali 30 % dzierżawionych gruntów powinna zostać rozstrzygnięta. W tym zakresie uważamy, że sytuacja prawna takich podmiotów nie powinna być lepsza w porównaniu do dzierżawców, którzy zastosowali się do obowiązujących przepisów i wyłączyli 30 % dzierżawionego areału z przeznaczaniem na potrzeby rolników indywidualnych. Ważne są w tym zakresie elementarne wartości związane z równością podmiotów.
Proponujemy, że:

• w przypadku, gdy Dzierżawca pomimo nie wyłączenia 30 % areału spełnia kryteria, o których mowa w na str. 4 - 5 (2. PRZEDŁUŻENIE OKRESU DZIERŻAWY) Zarządzenia Nr 95/2017/2 Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa z dnia 06 października 2017 r. i wyrazi zgodę na wyłącznie 40 % dzierżawionego areału - KOWR powinien posiadać legitymację do przedłużenia umowy dzierżawy: (1) w przypadku prowadzenia na dzierżawiony gruntach wyłącznie produkcji roślinniej na okres co najmniej lat 12 i nie krócej niż lat 15; (2) w przypadku prowadzenia na dzierżawionych gruntach produkcji zwierzęcej co najmniej 15 lat - bez możliwości żądania wyłączenia kolejnych areałów w następnych latach, w okresie trwania umowy dzierżawy.

UZASADNIENIE
Wprowadzenie

Stoimy na stanowisku, że zmiana treści zarządzenia pozwoli na sprawne uregulowanie istniejącego stanu rzeczy, dając poczucie bezpieczeństwa Wydzierżawiającemu i Dzierżawcom. Stabilność stosunków cywilno-prawnych jest ważna, bo daje gwarancje, że do Budżetu Państwa wpływały będę środki pieniężne, a dzierżawione nieruchomości rolne będą wcześniej udostępnione rolnikom, wykorzystywane zgodnie z przeznaczaniem.
Prowadzenie działalności rolniczej to trudne i wymagające zajęcie, dlatego Skarb Państwa, powinien oceniać kto jest wartościowym dzierżawcą, biorąc po uwagę m.in. wyniki produkcyjnie, terminowe opłacanie zobowiązań publiczno-prywatnych, rzetelność, miejsca pracy i ważność dla lokalnej społeczności.
Wzajemny szacunek i zaufanie wpisuje się w zasadę uzasadnionych oczekiwań, której głównym cele jest zapewnienie podmiotowi administrowanemu (dzierżawca) pewności działania i zwiększenia jego zaufania do działań państwa.
Wprowadzenie zmian w kodeksie cywilnym albo stworzenie nowej ustawy, będzie kamieniem milowym w relacjach pomiędzy Wydzierżawiającym i Dzierżawcami. Taka regulacja ma duży potencjał do tego, żeby pozwolić na lepsze wykorzystanie krajowego potencjału produkcyjnego. W przypadku propozycji dotyczących inicjatywy legislacyjnej naszą wspólną ideą jest stworzenie regulacji, która jest: (1) prosta i uniwersalna; (2) pozwala budować trwałą relację pomiędzy Wydzierżawiającym (Skarb Państwa), a Dzierżawcą; (3) czerpie z dotychczasowych doświadczeń; (4) wpisuje się w istniejącą systematykę prawa cywilnego; (5) utrwala zaufanie pomiędzy Skarbem Państwa, a obywatelem.
Uregulowanie sytuacji Dzierżawców, którzy nie wyłączyli dzierżawionego areału jest ważne, ponieważ definitywne zakończenie umowy dzierżawy godzi nie tylko w interes Skarbu Państwa, ale może naruszać jedną z naczelnych zasad prawa administracyjnego tj. pogłębiania zaufania obywateli do Państwa. Ponadto, może prowadzić do różnego rodzaju komplikacji natury prawnej z elementem krajowym lub międzynarodowym.
W sytuacji, gdy Dzierżawca zrewidował swoje dotychczasowe stanowisko, pomimo wątpliwości natury prawnej i zgodził się na wyłącznie 40 % dzierżawionego areału, KOWR w prosty sposób uzyskuje szybki dostęp do części areału, który wraca niejednokrotnie wcześniej do zasobu. KOWR będzie mógł taką ziemię rozdysponować na potrzeby rolników indywidualnych i jednocześnie uspokoi panujące nastroje.

Zmiany społeczno-gospodarcze i czasowe korzystanie z rzeczy
Mając na uwadze dotychczasowe doświadczenia, można przyjąć, że z punktu widzenia dzierżawcy pożądanym stanem jest trwałość umowy dzierżawy. Na dzierżawionym gruncie można prowadzić produkcję rośliną lub zwierzęcą bez konieczności bycia właścicielem.
Obserwując zachodzące zmiany społeczno-gospodarcze, można dostrzec, że rynek zmierza w kierunku czasowego posiadania rzeczy, czego dobrym przykładem jest umowa leasingu, najem czasowy pojazdów.
Przekładając zachodzące zmiany społeczno-gospodarcze na umowę dzierżawy i relacje pomiędzy Wydzierżawiającym, a Dzierżawcą, należy zwrócić szczególną uwagę, że ta relacja dla dobrego funkcjonowania, wymaga dwóch istotnych fundamentów: (1) trwałości (stabilność); (2) przewidywalności.

Dzierżawca, jako dobry gospodarz
W naszej ocenie, trwałość i przewidywalność są bardzo ważne dla prawidłowego funkcjonowania bezpieczeństwa żywnościowego Rzeczpospolitej Polskiej.
Każdy dobry gospodarz, niezależnie od wielkości posiadanego areału, skali produkcji, kraju pochodzenia - planuje i przewiduje, co będzie za rok, co będzie za dwa, co wydarzy się za trzy lata.
Każde planowanie i przewidywanie, jest ściśle powiązane z posiadanym areałem. Warto również, pamiętać, że produkcja rolna w swoje naturze ma długie cykle produkcyjne i cechuje się niską rentownością. Fakt ten, uzasadnia potrzebę szczególnej dbałości o stabilność stosunku prawnego łączącego Skarb Państwa i Dzierżawcę.

Ta dzierżawiona ziemia:
- jest fundamentem, który pozwala podejmować decyzje inwestycyjne np. zakup nowego ciągnika, kombajnu, wymianę wyposażenia chlewni, czy obory.
- jest również gwarantem tego, że dobry gospodarz wywiąże się ze swoich zobowiązań tj. zapłaci czynsz dzierżawny, zapłaci podatek rolny, wywiąże się z umów kontraktacji, zapłaci wynagrodzenia pracownikom, terminowo spłacał będzie zaciągnięte kredyty.
- powoduje, że dobry gospodarz chce pracować, podejmuje ryzyko, chce inwestować, zarażą swoją pasją kolejne pokolenia i co najważniejsze czerpie radość i satysfakcję z tego co robi.
- pozwala być w zgodzie ze środowiskiem, bo bez areału nie ma produkcji zwierzęcej, która z uwagi na przepisy ustawy o nawozach i nawożeniu jest ściśle powiązana z areałem. Produkcja bydła, trzody chlewnej nie istnieje bez ziemi.

Bezpieczeństwo żywnościowe Rzeczpospolitej Polskiej i nadrzędny cel Skarbu Państwa
Każda ingerencja Skarbu Państwa w umowy dzierżawy, których stroną jest dobry gospodarz prowadzi do destabilizacji produkcji roślinniej i zwierzęcej, co bezpośrednio przekłada się na bezpieczeństwo żywnościowe Rzeczpospolitej Polskiej - nie na wzmocnienie, tylko jego utratę.
W naszej ocenie, nie można pozostawać obojętnym i nie dostrzegać zewnętrznych zagrożeń (ekonomicznych), których jesteśmy świadkiem.
W naszym bliskim sąsiedztwie są kraje, które z uwagi na posiadane gleby wysokiej klasy (czarnoziemy) są w stanie produkować żywność dobrej jakości przy niższych nakładach.
Ten fakt, prowadzi do prostych wniosków - Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest uporządkować relacje zachodzące pomiędzy Wydzierżawiającym, a Dzierżawcami, a nadrzędnym celem, który przyświecał będzie działaniom Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi będzie bezpieczeństwo żywnościowe Rzeczpospolitej Polskiej. Cel ten możną osiągnąć integrując środowisko dzierżawców i zabezpieczając odpowiednią skalę produkcji przy udziale gospodarstw towarowych, które dostarczają ilości produktów, które są wyrównane jakościowo i wagowo - takich produktów, oczekują konsumenci, jako odbiorcy finalni.
Chcemy podjąć działania wyprzedzające, które pozwolą konkurować polskiej gospodarce z największymi gospodarkami, nie chcemy, żeby nasza żywność została wyparta z rynku przez żywność produkowaną przez naszych sąsiadów.
Cel nadrzędny możemy osiągnąć wspólnie (współdziałanie) i wyłącznie tworząc trwałe ramy prawne dla umów dzierżawy, których stroną jest Skarb Państwa.
Propozycja zmian w przepisach
W naszej ocenie, pomysłem wartym rozważenia i podania pod dyskusję, jest wprowadzenie zmian w Ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964.16.94 z późn. zm., dalej "Kodeks Cywilny"). W Tytule XVII Najem i Dzierżawa umiejscowiona jest umowa nazwana tj. umowa dzierżawy.
Wszystkie funkcjonujące w obrocie prawnym umowy dzierżawy, stworzone są w oparciu o istniejącą regulację prawną oraz obowiązującą w Rzeczpospolitej Polskiej zasadę swobody umów. Istniejąca regulacja oraz wieloletnie doświadczenia Skarbu Państwa, pozwalają stworzyć nowy rodzaj umowy dzierżawy, może to być tzw. "Umowa dzierżawy kwalifikowanej" albo "Umowa dzierżawy wieczystej". W tym miejscu warto, zwróć uwagę, że Zarządzenia Dyrektora Generalnego KOWR (103/2017/2 i 95/2017/2) w swojej treści również odwołują się do Kodeksu cywilnego.
Tego typu regulacja mogłaby być wprowadzona poprzez dodanie "Działu II a" do Kodeksu cywilnego, który stanowiłby uzupełnienie istniejących już regulacji prawnych. Stroną takiej umowy byłby wyłącznie Skarb Państwa i Dzierżawca.
Dając poczucie stabilności takiej umowy, okres jej trwania można powiązać z okresem amortyzacji środków trwałych (nieruchomości). Okres trwania umowy jest bardzo ważny, bo jest bezpośrednio powiązany z planowaniem prowadzenia działalności rolniczej oraz spłatą zaciągniętych zobowiązań publicznych i prywatnych. Oczywiście ten okres może być dłuższy. Umowa dzierżawy powinna zawierać zamknięty katalog sytuacji (duży rygoryzm i formalizm), w których może dojść do wypowiedzenia umowy dzierżawy z zachowaniem okresu wypowiedzenia albo bez zachowania okresu wypowiedzenia (ze skutkiem natychmiastowym).
Tworząc nowy typ umowy dzierżawy, należy uwzględnić kto i dlaczego jest dla Wydzierżawiającego dobrym gospodarzem (Dzierżawcą)? Trzeba również uwzględnić obowiązujące przepisy prawa, w szczególności przepisy ustawy o nawozach i nawożeniu, prawo ochrony środowiska oraz programy finansowane ze środków UE lub środków krajowych, z których korzystają dzierżawcy.
Stworzenie stabilnej regulacji prawnej odnoszącej się do umowy dzierżawy, może spowodować, że umowa dzierżawy na wzór użytkowania wieczystego (art. 232 - 243 Kodeksu cywilnego) posiadała będzie zdolność aportową. Zdolność aportowa w dobie tak konkurencyjnych gospodarek ma kluczowe znaczenie, bo pozwala na prowadzenie inwestycji, a jak wiemy inwestycje pozytywnie wpływają na przychody Budżetu Państwa oraz szeroko rozumiany dobrobyt społeczeństwa
W naszej ocenie dobrym gospodarzem zasługującym na bycie stroną stabilnej umowy dzierżawy jest podmiot: (1) który cieszy się dobrą opinią w środowisku lokalnym (gmina, powiat, starostwo, województwo, kraj); (2) terminowo reguluje zobowiązania publiczne i prywatne; (3) aktywizuje lokalną społeczność m.in. poprzez tworzenie miejsc pracy; (4) angażuje młodzież do pracy w szeroko rozumianym rolnictwie poprzez prowadzenie praktyk i staży; (5) ma zawarte umowy kontraktacji, które są elementem zabezpieczenia surowca dla kolejnego ogniwa w łańcuchu dostaw; (6) który integruje produkcję; (7) działa na podstawie decyzji administracyjnych, w szczególności pozwoleń zintegrowanych; (8) zapewnia transfer wiedzy, promuje polską żywność i pomaga polskim podmiotom funkcjonować na rynkach zagranicznych.
Jesteśmy przekonani, że wspólnie możemy stworzyć przepisy, które trwale zafunkcjonują w przestrzeni publicznej i. będą katalizatorem do budowy i rozwoju nowoczesnego rolnictwa, rolnictwa, które będzie wymagającym partnerem dla sektora przetwórczego oraz sieci handlowych - niezależnie, czy będzie to zmiana Kodeksu cywilnego, czy nowa ustawa.
Dobrze zorganizowany gospodarz, wyposażony w odpowiednie narzędzia prawne, zadba o Nasze bezpieczeństwo żywnościowe i w ramach łańcucha dostaw nie pozwoli zepchnąć się do narożnika. Będzie już nie tylko dumny, ale również silny i wymagający, jako partner handlowy.

                        A. Duda, Interes prawny w prawie administracyjnym, Warszawa 2008; Anna Mazur Internetowy Przegląd Prawniczy TBSP UJ 2017/8 ISSN 1689-9601.

 

---

Wspólne stanowisko
Krajowej Rady Izb Rolniczych oraz Federacji Związków Pracodawców-
Dzierżawców i Właścicieli Rolnych
w sprawie poselskiego projektu zmiany ustawy o ochronie zwierząt

   Zarządy Krajowej Rady Izb Rolniczych oraz Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych wyrażają sprzeciw wobec zamiaru naniesienia zmian do poselskiego projektu ustawy z dnia 6 listopada 2017 r. o  zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz niektórych innych ustaw.

Uważamy, że szkodliwa kampania zorganizowanych grup interesów finansujących i wspierających działania  tzw. "grup ekologicznych", wykorzystujących wrażliwość Polaków  ma na celu likwidację prężnie rozwijającej  się  polskiej branży futrzarskiej.
Na likwidacji  tej branży zyskają tylko korporacje zachodnie rozwijając sieć spalarni i dyktując ceny produktów spożywczych.  Wartość ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, które utylizują zakłady mięsne, w tym  drobiarskie i zakłady przetwórstwa rybnego to ponad 600 mln zł rocznie.

Należy podkreślić, że futrzarstwo to najbardziej rozwijająca się i dochodowa branża rolnictwa polskiego. To przykład sukcesu, który przynosi 4% wartości całego polskiego eksportu produktów pochodzenia zwierzęcego i około 7% wartości całego eksportu produktów rolnictwa, leśnictwa i rybactwa. Roczny udział tej branży w PKB wynosi 1,5 mld zł. Zatrudnionych w tej branży jest 60 tys. osób.

Proponowane zapisy ustawy to nie tylko likwidacja branży futrzarskiej, ale także wprowadzenie zakazu uboju rytualnego.  Budzi się wiele wątpliwości, czy nadal dynamicznie rozwijać się będzie eksport polskiej wołowiny? W latach 2005-2016 r. eksport polskiej wołowiny zwiększył się prawie trzykrotnie. Tylko w zeszłym roku wzrost eksportu  wyniósł 497 tys. ton, a w obecnym osiągnie blisko 600 tys. ton. Czy nie są  to wystarczające powody, by nie było zmian w ustawie z 2007 roku?

Ogromną rolę w polskim eksporcie wołowiny stanowi właśnie ubój rytualny, dzięki któremu odzyskaliśmy 40 rynków w ciągu ostatnich 2 lat. Ogromna praca polskiego rządu, ministerstwa rolnictwa i branży wołowiny włożona w odzyskanie tylu rynków zbytu  i pozyskiwanie nowych rynków wołowiny  zostanie przekreślona jednym zapisem w ustawie.

Wprowadzenie proponowanych przepisów spowoduje gwałtowne zachwiane rynku wołowiny i gwałtownie obniży się opłacalność produkcji.  Cena żywca wołowego spadną z dnia na dzień (jak obliczyli to ekonomiści) nawet do 15% gwałtownie obniżając dochody rolników.  Konsekwencje poniosą także pracownicy zakładów ubojowych w wyniku redukcji zatrudnienia.
Zwracamy się do Pana Ministra o przeanalizowanie ww. poruszonych problemów, które mogą przynieść jedynie straty dla polskiej gospodarki.

---

25 października zmarł dr inż. Ignacy Urbanowski




Nasz kolega dr inż. Ignacy Urbanowski urodził się 3 stycznia 1946 r. w Łodzi. W 1969 r. ukończył Wyższą Szkołę Rolniczą w Poznaniu, a następnie studiował na Wydziale Ekonomiczno-Rolniczym Akademii Rolniczej Warszawie, gdzie obronił doktorat. Ekonomia i zarządzanie przedsiębiorstwami rolnymi były tematami, którym poświęcił w swojej pracy zawodowej najwięcej czasu. Pracował w Stacji Hodowli Roślin Kalinowa, Stacji Hodowli Roślin Ogrodniczych Petryki, w Zjednoczeniu Państwowych Gospodarstw Rolnych w Kaliszu, a także Państwowym Gospodarstwie Rolnym w Kaliszu, piastując wysokie stanowiska. Po przemianach ustrojowych zorganizował, wykorzystując swoją wiedzę ekonomiczną i doświadczenie - nowoczesne gospodarstwo rolne Gruntpol wraz z zakładem przetwórczym surowców roślinnych. To właśnie Gruntpol stał się dla wielu naszych Kolegów z Federacji przykładem bardzo dobrze zorganizowanej spółki prawa handlowego. Ignacy Urbanowski był także autorem kilkudziesięciu artykułów z zakresu produkcji i ekonomiki rolniczej. Dzielił się swoją wiedzą i służył podpowiedziami tym, którym tej wiedzy brakowało.

W marcu 2003 r. w Bydgoszczy odbył się zjazd zjednoczeniowy dwóch równolegle działających organizacji rolniczych: Federacji Związków Pracodawców i Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Dzierżawców i Właścicieli Rolnych. Został pierwszym przewodniczącym rady Federacji Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych. Kiedy zabierał głos - a często to robił - z wielką troską omawiał globalny problem wyżywienia narodu, które może być zaspokojone poprzez produkcję żywności głównie w towarowych gospodarstwach rolnych. Podkreślał, że żywność z tych gospodarstw cechuje: masowość, jakość, bezpieczeństwo i cena powodująca dostępność dla ludzi przeciętnie zarabiających.

Z inicjatywy Kolegi Ignacego Urbanowskiego w Kaliszu, w siedzibie Gruntpolu odbyło się kilkanaście posiedzeń władz Federacji, na których wypracowywana była strategia działania naszej organizacji.

Był także członkiem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Rolnictwa NOT. Organizator i wykładowca wielu konferencji regionalnych i ogólnopolskich z zakresu rolnictwa. Propagator postępu i nowoczesności. W latach 1984-1990 prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego SITR w Kaliszu. W latach 80. i 90. ubiegłego wieku radny i działacz Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kaliszu. Pracowity, serdeczny, dobry człowiek. Za swoją aktywność zawodową i społeczną honorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami branżowymi oraz państwowymi: Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

W życiu osobistym dobry mąż, ojciec i dziadek dwóch wnuków i wnuczki. I tak, żegnając w kościele w Kaliszu naszego Kolegę Ignacego, wiceprezes zarządu Federacji Waldemar Rolewski powiedział: "Kolega Ignacy Urbanowski był człowiekiem szczęśliwym. Zakochany w żonie, która w biznesowe spotkania wnosiła poezję i muzykę. Dumny był z doktoryzowanej w Szwajcarii córki, marzył o jej powrocie do Kalisza. Narodziny wnuków odmłodziły go. Dla nich zapracowany Ignacy miał czas na zabawę i edukację."

Śmierć Kolegi Ignacego jest bolesną stratą dla rodziny i przyjaciół. Kilkaset osób obecnych na mszy pogrzebowej 28 października potwierdza jego ważność w życiu społeczno-zawodowym.

Ignacy, dziękujemy Ci za mądrość i życzliwość, z których korzystaliśmy.

---

Diagnoza stanu polskiego rolnictwa oraz propozycje rozwiązań    
Istniejących problemów

Federacja będąc reprezentantem towarowych gospodarstw ocenia obecną sytuację w rolnictwie jako skomplikowaną, niestabilną i bardzo trudną dla większości gospodarstw, a w szczególności dla gospodarstw prowadzących produkcję zwierzęcą.
Sytuacja taka powstała w wyniku spadku cen mleka, żywca wieprzowego, spowodowanego rosyjskim embargiem i likwidacją kwot mlecznych, a także suszy, która wystąpiła w tym roku na nie spotykaną dotychczas skalę. Mimo zmniejszenia w wyniku suszy zbiorów ceny większości produktów (zboża, warzywa, owoce) są niskie i pogarszają sytuację ekonomiczną wielu gospodarstw. Nic nie wskazuje na to, by sytuacja miała się szybko zmienić, a prognozy dotyczące jej poprawy w dłuższym okresie również nie są optymistyczne.
Dlatego też nasza Federacja uważa za bardzo celowe podjęcie przez Sejm RP i Rząd działań stabilizacyjnych oraz zmian prawa, w tym w szczególności:

1. Zdaniem Federacji niezbędne są bardziej aktywne działania wszystkich organów Państwa w poszukiwaniu nowych rynków zbytu produktów rolnych. Niezbędne jest również dokonanie przeglądu ustawy o promocji produktów rolno - spożywczych pod kątem umocnienia Funduszy promocji wieprzowiny i mleka. W tym celu należy przewidzieć możliwość finansowej pomocy Państwa w tym zakresie. Potrzebne jest również podjęcie na szczeblu unijnym i krajowym działań na rzecz normalizacji stosunków gospodarczych z niektórymi krajami Europy, których rynki zostały utracone w wyniku sankcji. Dopiero teraz widać jak Europie i Polsce brakuje przestrzeni do sprzedaży wielu produktów, a dowodem są obecne nadwyżki i niskie ceny wieprzowiny mleka i owoców.
2. Patrząc na negatywne doświadczenia związane z likwidacją kwot mlecznych i wynikającą w części z tego nadprodukcją mleka, aby uniknąć w przyszłości podobnej sytuacji na rynku cukru, którego kwotowanie ma zostać zakończone w 2017 roku, wskazane są działania na szczeblu struktur unijnych związane z utrzymaniem jego dalszego kwotowania. Oczekują tego producenci buraków, którzy obawiają się przeniesienia znacznej części tej produkcji poza granice naszego kraju, a także nadprodukcji cukru i spadku cen buraków w kraju. Wychodząc naprzeciw tym oczekiwaniom potrzebne są zmiany przepisów w ustawie o regulacji rynku cukru. W ustawie o rynku mleka należy dokonać odpowiednich zmian wzmacniających pozycję negocjacyjną producentów przy ustalaniu cen mleka oraz ułatwiających konsolidację całego sektora mleczarskiego.
3. Federacja w związku z planowanymi zmianami przepisów dotyczących ubezpieczeń rolniczych uwzględniając złe doświadczenia rolników wynikające z szacowania tegorocznych strat suszowych uważa, że nowe regulacje prawne, które zawierać będzie ustawa i przepisy wykonawcze powinny być bardziej przyjazne dla rolników. Należy stworzyć ramy prawne oddzielające szacowanie strat w produkcji roślinnej od produkcji zwierzęcej. Przykłady z bieżącego roku dobitnie świadczą o tym, że gospodarstwo im bardziej ma rozbudowaną produkcję zwierzęcą, tym oszacowane straty są mniejsze, a osiągnięcie w takich przypadkach progu 30% strat w całym gospodarstwie było niemożliwe. Nie uwzględnia się faktu, że susza wpływa na obniżenie wydajności zwierząt co jednak ujawnia się z dużym, nawet rocznym, opóźnieniem. Pilnie należy podjąć prace nad stworzeniem nowoczesnego i innowacyjnego monitoringu suszy w Polsce i zmienić sposób wyliczania klimatycznego bilansu wodnego, który obecnie nie uwzględnia niskiej ilości opadów w okresie jesienno-zimowym, a tym samym niskiego poziomu wód gruntowych jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji. Raporty dotyczące klimatycznego bilansu wodnego dla danych upraw powinny być ogłaszane szybko i w odpowiednich terminach, a nie jak to się często w tym roku zdarzało, dopiero gdy zbiory były już bardzo zaawansowane (np. zboża, kukurydza na zielonkę, buraki).
4. Duże gospodarstwa w dotkliwy sposób odczują również niedobór środków finansowych z tytułu dopłat bezpośrednich. Ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego redukuje bowiem dla nich jednolitą płatność obszarową w wysokości 100% kwoty przekraczającej 150000 EURO i jednocześnie nie umożliwia korygowania maksymalnej kwoty o koszty wynagrodzeń pracowników najemnych, o czym mówią przepisy Art. 11. ust. 2 rozporządzenia UE nr 1307/2013. . Federacja uważa, że należy bezwzględnie unikać wprowadzania mechanizmu degresywności gdyż w istotny sposób ogranicza on możliwości rozwojowe większych gospodarstw. Duże gospodarstwa ponadto, poprzez zatrudnianie większych ilości pracowników, korzystnie wpływają na lokalne rynki pracy, ponoszą jednak w związku z tym wysokie koszy związane z wynagrodzeniami, składkami ZUS, składkami na PFRON i innymi opłatami. W grupie dużych gospodarstw dotkniętych negatywnymi skutkami redukcji znajdują się również podmioty z udziałem Skarbu Państwa, w tym liczne gospodarstwa i ośrodki hodowli zarodowej. Odebranie im znacznej części przychodów z tytułu płatności bezpośrednich negatywnie wpłynie na ich dochodowość, a zatem i na ich wartość rynkową. Sytuacja, która powstała poprzez zmniejszenie możliwości generowania dywidendy stanowiącej przychód budżetu oraz mniejszą wartością rynkową gospodarstw, rodzi wobec tych podmiotów skutki, które zdają się być w sprzeczności z interesem Państwa. Dlatego też Federacja uważa za celową i w pełni uzasadnioną pilną zmianę tych przepisów.
5. Całej gospodarce, jednak w szczególności rolnictwu ze względu na długie cykle produkcyjne i zmienność warunków klimatycznych niezbędna jest stabilizacja. Gospodarkę, jak również rolnictwo musi cechować społeczne zaufanie, którego nie można zaskakiwać i zakłócać decyzjami, które w radykalny sposób zmieniają warunki gospodarowania. Stabilizacja jest w szczególności potrzebna tysiącom gospodarstw, które dzierżawią grunty i obiekty skarbu państwa. Działają one permanentnie w stanie niepewności. Gospodarując na wydzierżawionej na czas określony ziemi, rolnik do samego końca nie wie czy zawarta umowa będzie mogła być przedłużona. Jednocześnie cały czas, ze strony ANR trwają różnego rodzaju naciski dotyczące wyłączania części gruntów z dzierżawy. Stawiane są coraz bardziej wygórowane żądania w zakresie czynszów dzierżawnych i zabezpieczeń finansowych, co powoduje, że ta forma użytkowania nieruchomości rolnych jest bardzo ryzykowna, rodzi niezadowolenie, frustracje i skutecznie odstrasza rolników od podejmowania decyzji inwestycyjnych. Dlatego też w "ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa" jak i w "ustawie o ustroju rolnym" dzierżawę należy uznać jako trwałą formę gospodarowania w rolnictwie i zrównać ją z gospodarowaniem na gruntach własnych, a dzierżawcom wypełniającym warunki umowy  powinno się zagwarantować możliwość jej przedłużania.
6. Federacja uważa, że w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami skarbu państwa należy przewidzieć zwolnienie z obowiązku płacenia czynszu dzierżawnego dla ANR od budynków produkcyjnych, których wiek przekracza 40 lat i które są produkcyjnie wykorzystywane. W latach 90 - tych dzierżawcy przejęli w dzierżawę duże ilości budynków dawnych PGR, których koszty utrzymania ze względu na ich wiek są bardzo wysokie i łącznie z płaconym czynszem w zbyt dużym stopniu zwiększają koszty produkcji w tych   gospodarstwach.
7. Federacja uważa za konieczne uchwalenie "ustawy o dzierżawie rolniczej", której projekt opracowany przez Federację znajduje się w Sejmie. Nie podlega dyskusji fakt, iż dzierżawa jest dogodnym sposobem użytkowania nieruchomości rolnych, gdyż w przeciwieństwie do transakcji kupna nie wymaga angażowania jednorazowo znacznego kapitału, a posiadane przez dzierżawcę środki mogą być przeznaczone na inwestycje w gospodarstwie lub zakupy obrotowych środków produkcji. Przyspiesza to bardzo rozwój takiego gospodarstwa. Jednocześnie należy dodać, że czynsze stanowią dla wydzierżawiającego stałe źródło dochodów, a przedmiot dzierżawy nie traci na wartości. W długiej perspektywie stanowią wyższy dochód dla wydzierżawiającego niż dochód z jednorazowej transakcji jaką jest sprzedaż. Instytucja dzierżawy, w tym funkcjonująca już od 25 lat dzierżawa państwowych nieruchomości rolnych dobrze wpisała się w pejzaż polskiego rolnictwa i jest dobrze odbierana i oceniana przez środowisko rolników. Mimo że nikt nie daje rolnikom gwarancji, że raz wydzierżawiona ziemia przerodzi się w "wieczną" dzierżawę to jednak dzierżawcy generalnie rzetelnie wywiązują się z zobowiązań, a o dzierżawione grunty dbają jak o swoje. Inwestują w gospodarstwa, racjonalnie je urządzają, doprowadzając do wysokiego poziomu efektywności produkcji przez co wiele takich gospodarstw te stało się konkurencyjnych nawet w skali Unii Europejskiej.  Dobrze umocowana prawnie instytucja dzierżawy przyczyni się do przebudowy struktury agrarnej gospodarstw rolnych w kraju i ograniczy niebezpieczeństwo przejmowania ziemi rolnej przez obcy kapitał, nie powodując jednocześnie żadnych ujemnych skutków finansowych dla budżetu państwa. Nadmienić należy, że dotychczasowe regulacje prawne w tym zakresie są rozproszone w kilku aktach prawnych (Kodeks Cywilny, ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi i o ustroju rolnym), a ponad są niekompletne i nie uwzględniają w pełni specyfiki stosunków produkcyjnych w rolnictwie.
8. Uregulowania wymaga również problem wykupu gruntów dzierżawionych od Skarbu Państwa przez gospodarstwa, które na mocy obowiązujących jeszcze do 31 grudnia 2015 r. wyłączyły z dzierżawy 30% użytków rolnych, a które z różnych względów, w tym również z powodu wstrzymania sprzedaży ziemi przez ANR nie zdążyły tego dokonać. Rolnicy, którzy zdecydowali się wyłączyć z dzierżawy 30% gruntów na powiększenie gospodarstw rodzinnych działali w dobrej wierze, nie mogli jednak przewidzieć radykalnej zmiany przepisów w ustawie o ustroju rolnym, które praktycznie uniemożliwiły im dokonanie wykupu.
9. Należy także w ustawie o ustroju rolnym uwzględnić możliwość zakupu gruntów przez spółdzielnie produkcyjne oraz spółki pracownicze, w których 100% udziałów należy do pracowników byłych PGR lub ich spadkobierców.
10. Federacja mając na uwadze ochronę użytków rolnych uważa, że grunty nie użytkowane rolniczo przez właścicieli i odłogowane należy objąć podatkiem od nieruchomości, zdecydowanie wyższym niż podatek rolny. Powinno to skłaniać właścicieli oraz rolników do sprzedaży lub wydzierżawiania tych gruntów na cele produkcji rolnej. Podjecie działań w tym zakresie jest niezbędne, gdyż w przeciwnym utrzymywanie wysokiego odsetka odłogów osłabia argumenty dotyczące ograniczenia wykupu gruntów przez obcy kapitał.

W Polsce brakuje jednoznacznej, spójnej i perspektywicznej wizji rozwoju rolnictwa polskiego. Opracowanie takiego planu powinno stać się ambicją Sejmu, Rządu i instytucji naukowych z zakresu rolnictwa i organizacji rolniczych i powinno się zacząć od generalnego przeglądu obowiązującego prawa. Uważamy, że należy wyraźnie oddzielić politykę społeczną od polityki rolnej (gospodarczej) w stosunku do wsi i rolnictwa. Polityka społeczna powinna być skierowana do rolników posiadających nietowarowe gospodarstwa - podobnie jak bezrobotnych w miastach. Zaś polityka rolna powinna być skierowana do gospodarstw towarowych, być pozbawiona działań dyskryminacyjnych i gwarantować powinna równość gospodarczą wszystkich podmiotów.

 

---

Dzierżawcy krytycznie o gospodarce ziemią


 

Wiceminister rolnictwa, prezes ANR, a także posłowie, rolnicy i naukowcy pojawili się na zorganizowanej w resorcie rolnictwa konferencji "Gospodarowanie gruntami rolnymi w Polsce".

Spotkanie, które 24 kwietnia zorganizowała Federacja Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych we współpracy z Wydziałem Nauk Ekonomicznych Katedry Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw SGGW było dobrą okazją, aby porozmawiać o tym, co gnębi dzierżawców.

Ziemia to bezpieczeństwo
- Zdecydowaliśmy się na konferencję, aby bez emocji, przy wsparciu pracowników nauki, polityków oraz  rolników omówić i przeanalizować najważniejsze problemy wiążące się z obrotem gruntami rolnymi i ich ochroną - mówił Leszek Dereziński, prezes Federacji ZPDiWR.
Podkreślił, że ochrona gruntów rolnych i zapewnienie ich rolniczego wykorzystania powinny stać się jednym z najważniejszych celów polityki rolnej państwa. - To bezpośrednio przekłada się na bezpieczeństwo żywnościowe kraju - tłumaczył.
W jego ocenie, zbyt liberalne przepisy, które ułatwiają wyłączanie z użytkowania rolniczego grunty i przeznaczanie ich na inne cele to zła droga. - Tylko w latach 2000-2010 ubyło z przestrzeni rolniczej w naszym kraju 2,3 mln hektarów użytków rolnych, co jest największą stratą od kilkudziesięciu lat - podkreślił Dereziński.

Skreślają dzierżawców
Odrębnym problemem jest rolnicze wykorzystanie gruntów. Szacuje się, że w 2010 roku aż 8,7 proc. użytków rolnych, tj. prawie 1,4 mln hektarów stanowiły ugory i grunty będące w złej kulturze. - To zastanawiające, biorąc pod uwagę, że w Polsce mamy do czynienia z tzw. głodem ziemi - zaznaczył prezes federacji.
Zwrócił uwagę, że w tej sytuacji zupełnie niezrozumiałe wydaje się zachowanie urzędników, którzy "stwarzają wielki problem w zakresie zagospodarowania gruntów skarbu państwa będących w dobrze prowadzonych gospodarstwach dzierżawców".
Jak podkreślił prezes federacji, w ramach trwałego rozdysponowania gruntów rozpoczął się "proces likwidacji dzierżaw państwowej ziemi, a tym samym zorganizowanych na bazie dzierżaw całych gospodarstw".
- Nasza organizacja nie jest wrogiem sprzedawania gruntów. Uważamy, że tylko dzierżawa w dłuższej perspektywie może zapewnić ziemi rolnej charakter narodowy - oświadczył Leszek Dereziński.    

Minister: Dzierżawa była, jest i będzie
Wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Kazimierz Plocke, który zabrał głos podczas konferencji zapewnił, że jego resort nie dąży do likwidacji dzierżaw.  - Dzierżawa jest trwałą formą dysponowania nieruchomościami skarbu państwa. Dzierżawa jest i będzie, bo istnieją stosowne zapisy ustawowe - zaznaczył wiceminister.     

Jednocześnie oświadczył, że w resorcie rolnictwa dobiegają końca prace nad projektem zmian w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa, a także ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. - Chcąc przygotować nasz kraj na nowe wyzwania po 2016 roku w zakresie konkurowania na europejskim rynku rolnym, musimy wziąć pod uwagę nowe rozwiązania, które zabezpieczą polską ziemię - podkreślił Kazimierz Plocke.

Poseł łagodzi obyczaje
Sporym zaskoczeniem okazało się wystąpienie posła PiS Zbigniewa Babalskiego, który podkreślił, że "w parlamencie nie powinno być problemu, aby pogodzić dzierżawę z gospodarstwem rodzinnym". - Trzeba tylko chcieć - zapewnił poseł.
Zwracając się do dzierżawców podkreślił, że politycy powinni częściej wsłuchiwać się w ich głos, bo "często padają dobre pomysły". - Ja wiem, że to nie jest tak, że nie chcecie dzielić się ziemią z rolnikami, którzy zamierzają powiększać gospodarstwa. Do 2016 roku zostało mało czasu, ale wierzę w to, że można jeszcze podjąć dobre inicjatywy - deklarował.
Jako przykład pozytywnych rozwiązań wskazał Słowację oraz Węgry. - My możemy zrobić to samo. Prawo i Sprawiedliwość jest gotowe podjąć każdą rozsądną inicjatywę, aby właściwie zabezpieczyć polską ziemię. Piłka w tej sprawie leży jednak po stronie koalicji - zauważył.      

PO jest zaskoczona
Leszek Korzeniowski, wiceprzewodniczący sejmowej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, który zabrał głos tuż po Babalskim nie ukrywał zaskoczenia tym, co zadeklarował parlamentarzysta opozycji. - Oniemiałem, bo zawsze mieliśmy odmienne stanowiska - skwitował wystąpienie przedmówcy.
- Dobrze, że deklaracja padła, ale czekam na sprawdzenie tych zapowiedzi w praktyce - oznajmił Korzeniowski, który jednocześnie zachęcił władze federacji do szybkiej prezentacji najnowszego projektu ustawy o dzierżawie.
- Wypracowanie ponadpartyjnego porozumienia jest w interesie dzierżawców. Tylko to może was uratować - ostrzegł zebranych parlamentarzysta PO.

                                                                                              Tekst Krzysztof Zacharuk

Zdjęcia z tej konferencji:

http://rolnikdzierzawca.pl/index.php?switch=galeria&action=show_images&gal_id=517

---

Wnioski z konferencji
nt. "Podatek dochodowy w rolnictwie zamiast podatku rolnego?"
zorganizowanej przez
Federację Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych,
Krajową Radę Izb Rolniczych oraz
Katedrę Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw SGGW
w dniu 14 września 2012 r. w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
w Warszawie

 

Uczestnicy konferencji, zarówno w przedstawionych referatach jak i w toku szerokiej dyskusji, generalnie wypowiedzieli się za potrzebą dokonania zmian w systemie opodatkowania gospodarstw rolniczych.

1. Z przeprowadzonej analizy opodatkowania dochodów gospodarstw rolnych w krajach Unii Europejskiej wynika, że stosowane są różne rozwiązania. W większości krajów występuje forma opodatkowania na zasadach identycznych lub podobnych jak w działach pozarolniczych,  z uwzględnieniem różnych ulg. Wprowadzenie podatku dochodowego w polskim rolnictwie ma swoje uzasadnienie. Może służyć budowaniu poczucia sprawiedliwości i równości społecznej, ale również eliminacji z dyskusji społecznej podziałów między "miastem" a "wsią".
2. Głęboko przemyślany i precyzyjnie określony system podatkowy, ściśle związany z sytuacją ekonomiczną polskiego rolnictwa i powiązany z ekonomiczną efektywnością gospodarstw może stać się również czynnikiem stymulującym ich rozwój. Jednak wprowadzenie jednolitego podatku dochodowego w wysokości podobnej jak w działach pozarolniczych, zdaniem uczestników konferencji, może nastąpić jedynie wraz z jednoczesną likwidacją obowiązującego dotychczas podatku rolnego. Konieczne jest też oszacowanie skutków wprowadzenia podatku rolnego dla gospodarstw o różnych kierunkach produkcji. Z danych szacunkowych zaprezentowanych w czasie konferencji wynika, że wprowadzenie podatku dochodowego na zasadach ogólnych może być szczególnie niekorzystne dla gospodarstw z produkcją zwierzęcą.
3. Państwo, poprzez nowy system podatkowy nie powinno realizować swojej polityki w zakresie socjalnym jak i w zakresie preferowania wybranych form organizacyjnych i grup gospodarstw o określonej skali produkcji. Zdaniem uczestników konferencji nie zachowanie powyższej zasady może prowadzić do wielu nieprawidłowości jak np. do sztucznego i nieuzasadnionego dzielenia gospodarstw, a tym samym do pogorszenia struktury agrarnej, czy też prowadzenia produkcji, mimo że jest ona w określonych warunkach nieefektywna. W dotychczasowej praktyce mamy wiele przykładów wspomagania gospodarstw nadmiernie rozdrobnionych, kosztem gospodarstw towarowych o dużych możliwościach konkurencyjnych, w których w sposób administracyjny ogranicza się skalę produkcji poprzez wyłączanie gruntów dzierżawionych.
4. Uczestnicy konferencji w swoich wystąpieniach mocno podkreślali, że nowy system podatkowy nie powinien mieć wyłącznie fiskalnego charakteru. System powinien stymulować i zabezpieczać możliwości rozwoju gospodarczego zarówno obecnie jak i w przyszłości, uwzględniając: specyfikę rolnictwa, stan wyposażenia i warunki naturalne.
5. Produkcja w  rolnictwie to procesy biologiczne przebiegające w zróżnicowanych i zmiennych warunkach klimatyczno - glebowych, przy których możliwości ingerencji człowieka są ograniczone. Specyficzna jest również reakcja rynku na podaż i popyt produktów żywnościowych, gdzie czasami nawet niewielka nadwyżka produktów spożywczych powoduje niewspółmierny spadek cen i odwrotnie. Dlatego też konieczne jest uwzględnienie tej specyfiki w systemie podatkowym i stworzenie możliwości rozliczania przy podatku dochodowym ponoszonych przez gospodarstwa strat w dłuższych okresach - przynajmniej pięcioletnich.
6. Zdaniem uczestników konferencji charakterystyczną cechą naszego rolnictwa jest jego rozdrobnienie, niskie wyposażenie w trwałe środki produkcji i narastający problem gospodarki wodnej. W porównaniu z rolnictwem niemieckim wielkość środków trwałych na 1 ha UR jest ponad 4 razy niższa. Bardzo niekorzystna jest sytuacja w zakresie gospodarki wodnej. Prac melioracyjnych obecnie praktycznie się nie prowadzi, a około 20% gruntów zmeliorowanych wymaga renowacji. Grunty zmeliorowane na ogół nie posiadają urządzeń regulujących poziom wody. Systemy nawadniające występują zaś sporadycznie. Niedofinansowanie rolnictwa i brak wody są podstawowymi czynnikami ograniczającymi produkcję w rolnictwie. Problemów tych sami rolnicy nie rozwiążą, muszą być w tej sytuacji podejmowane różnorakie działania stymulujące rozwój. Dbając by polskie rolnictwo było konkurencyjne na rynku europejskim należy, zarówno w produkcji zwierzęcej, jak i roślinnej, wdrożyć szereg nowoczesnych technologii.
   Dlatego też, aby podatek dochodowy miał również charakter stymulujący rozwój rolnictwa powinien uwzględniać:
• Możliwość udzielania ulg inwestycyjnych w wysokości co najmniej 50% wartości inwestycji i rozliczanie ich w okresach 5 letnich.
• Objęcie ulgami podatkowymi dochodów z produkcji prowadzonej na gruntach V i VI klasy.
• Wyłączenie z dochodów do opodatkowania przychodów z dopłat bezpośrednich, realizowanych programów rolnośrodowiskowych i pomocy publicznej.
7. Warunkiem postępu produkcyjnego i ekonomicznego w naszym rolnictwie jest szybka poprawa struktury agrarnej. Do czynników, które mogą stymulować ten proces należy m.in. zaliczyć:
• Wprowadzenie ulg w podatku dochodowym do 100% ceny zakupu gruntów do rozliczenia w okresie do 15 lat.
• Zwolnienie przychodów ze sprzedaży ziemi rolnej z podatku dochodowego.
• Wprowadzenie rozwiązań prawnych zapewniających z jednej strony dzierżawcom gruntów poczucie stabilności, a z drugiej strony rolnikom możliwość rozwijania gospodarstw rodzinnych.
• Podniesienie atrakcyjności zawodu rolnika poprzez postęp techniczny i opłacalność produkcji rolnej, jest to szczególnie ważne dla ludzi młodych.
• Zmianę systemu ubezpieczeń społecznych.
  

Zdaniem uczestników konferencji wszystkie powyższe wnioski powinny być brane pod uwagę przy opracowywaniu nowego systemu podatkowego. Rolnictwo jest bardzo wrażliwe na wszelkie zmiany przepisów prawa, które wpływają na wzrost kosztów wytwarzania. Dlatego nowy system podatkowy nie może być bardziej fiskalny niż obecny. Ponadto musi być skonstruowany na prostych i precyzyjnych zasadach uniemożliwiających urzędnikom jego dowolne interpretacje.

8. Biorąc pod uwagę potrzebę prowadzenia rachunkowości rolnej dla celów podatkowych konieczne jest przygotowanie do tego producentów rolnych. W tym celu w 2013 roku należałoby zorganizować szkolenia dla rolników w zakresie prowadzenia rachunkowości rolnej. Rok 2014 powinien być okresem szerokiej informacji opinii publicznej w tym przede wszystkim wśród społeczności rolniczej nt. wdrożenia zasad rachunkowości, a obowiązek podatkowy w rolnictwie powinien być wprowadzony najwcześniej w 2015 roku.  

Za organizatorów Konferencji

                       Prezes Zarządu
Federacji Związków Pracodawców- Dzierżawców
i Właścicieli Rolnych

                       Leszek Dereziński

 

---

 

W dniu 6.04.2012 r. w imieniu Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, Kancelaria Prawna Domański Zakrzewski Palinka złożyła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o kontrolę konstytucyjności prawa. Do wniosku załączony został Raport Kancelarii dotyczący kwestionowanej ustaw oraz skutków jej wejścia w życie. Prezes Zarządu Federacji /-/ Leszek Dereziński

 

Leszek Dereziński
Federacja Związków
Pracodawców, Dzierżawców
i Właścicieli Rolnych

 

WNIOSEK
O KONTROLĘ
KONSTYTUCYJNOŚCI PRAWA

 

Warszawa, dnia 5 kwietnia 2012 r.

TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY
Al. J. Ch. Szucha 12a
00-918 Warszawa

 

Wnioskodawca:
Federacja Związków Pracodawców - Dzierżawców
i Właścicieli Rolnych
ul. Hoża 66/68, lok. 406
00 - 682 Warszawa

reprezentowany przez:
Michała Kuleszę, radcę prawnego,
Marcina Matczaka, radcę prawnego,
Tomasza Zalasinskiego, radcę prawnego,
Kancelaria Domański Zakrzewski Palinka sp.k.
Rondo ONZ 1
00-124 Warszawa

WNIOSEK
O KONTROLĘ KONSTYTUCYJNOŚCI PRAWA

W imieniu Federacji Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych (opłacone pełnomocnictwo stanowi załącznik 1), działając na podstawie przepisu art. 191 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 Konstytucji RP, wnosimy o stwierdzenie:

1. naruszenia przez art. 4 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o
   gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1382) przepisów art. 2, art. 20, aft 22, art. 31 ust. 3, art. 32 oraz art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji RP,
2. naruszenia przez art. 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o
   gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych
   innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1382) przepisów art. 2, art. 20, art. 22, art. 31 ust. 3, art. 32 oraz art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji RP;
3. naruszenia przez art. 12 ustawy z dnia 16 września 2011 r, o zmianie ustawy o
   gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych
   innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz, 1382) przepisu art. 2 Konstytucji RP.

 

RAPORT REGULACYJNY
DLA

FEDERACJI ZWIĄZKÓW PRACODAWCÓW - DZIERŻAWCÓW I WŁAŚCICIELI ROLNYCH

W PRZEDMIOCIE

OCENY PRAWNEJ NOWELIZACJI USTAWY O GOSPODARCE NIERUCHOMOŚCIAMI
SKARBU PAŃSTWA Z DNIA 16 WRZEŚNIA 2011 R.  

Tezy Raportu

Analizy zawarte w niniejszym Raporcie regulacyjnym prowadzą do następujących wniosków:

• Nowelizacja rodzi istotne wątpliwości z punktu widzenia zgodności z Konstytucją RP. Istnieje bowiem wysokie ryzyko, że:
• Przepis art. 4 i art. 5 Nowelizacji naruszają koncepcję państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) i wynikające z niej zasady zaufania obywateli do państwa i tworzonego przez nie prawa, ochrony interesów w toku i praw nabytych, sprawiedliwości społecznej, a także zasady prawidłowej legislacji (nakaz stosowania należytych przepisów przejściowych oraz odpowiedniej vacatio legis),
• Przepis art. 4 i 5 Nowelizacji prowadzi do nadmiernej ingerencji w swobodę działalności gospodarczej i narusza zasadę społecznej gospodarki rynkowej, co rodzi wątpliwości dotyczące jego zgodności z art. 20 i 22 Konstytucji RP,
• Nowelizacja prowadzi do nadmiernej ingerencji w konstytucyjnie chronione prawa i wolności dzierżawców, co rodzi wątpliwości dotyczące jej zgodności z zasadą proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji RP);
• Przepisy Nowelizacji rodzą wątpliwości z punktu widzenia zgodności z zasadą równości wobec prawa i zakazem dyskryminacji (art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP);
• Przepisy Nowelizacji prowadzą do naruszenia praw podmiotowych gwarantowanych art. 64 Konstytucji RP (prawo do równej ochrony własności i innych praw majątkowych).
• Nowelizacja rodzi istotne wątpliwości z punktu widzenia jej zgodności z prawem Unii Europejskiej, gdyż:
• Trwający wciąż okres przejściowy na liberalizację dostępu do nabywania nieruchomości rolnych w Polsce przez obywateli innych Państw Członkowskich Unii Europejskiej nie obejmuje dzierżawy nieruchomości rolnych, która w pełni podlega regułom rynku wewnętrznego Unii Europejskiej;
• Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie stwierdzał, że ograniczenia nabywania, użytkowania i zbywania nieruchomości rolnych mogą stanowić ograniczenia swobody przepływu kapitału oraz swobody przedsiębiorczości;
• Nowelizacja efektywnie zmuszając dzierżawców nieruchomości rolnych do wyrażenia zgody na zmniejszenie powierzchni dzierżawy o 30% stanowi środek krajowy wprowadzający ograniczenia przepływu kapitału w taki sposób, że zniechęca inwestorów z innych państw członkowskich do inwestowania w spółki handlowe prowadzące produkcję rolną na terenie Polski;
• Nowelizacja narusza również swobodę przedsiębiorczości negatywnie wpływając na działalność gospodarczą polegającą na produkcji rolnej przy wykorzystaniu nieruchomości rolnych dzierżawionych z zasobów państwowych;
• W naszej opinii zidentyfikowane ograniczenia swobód przepływu kapitału oraz przedsiębiorczości, nie spełniają wymogów określonych w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, dlatego też stanowią naruszenie Traktatu.
• Analiza skutków ekonomiczno - społecznych wejścia w życie Nowelizacji prowadzi do wniosku, że OSR dołączony do Nowelizacji nie przewidywał w sposób prawidłowy wszystkich skutków interwencji regulacyjnej, w szczególności:
• Ocena Skutków Regulacji do Nowelizacji w zakresie identyfikacji problemu społeczno-gospodarczego wymuszającego podjęcie interwencji regulacyjnej, nie została sporządzona prawidłowo;
• katalog celów Nowelizacji - jako drugi element Oceny Skutków Regulacji - jest bardzo ogólnikowy. W zasadzie ogranicza się do stwierdzenia, że celem zmian jest jak najszybsze rozdysponowanie gruntów Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Nie wskazano jednak, jakie skutki w zakresie np. rynku pracy, konkurencyjności gospodarki i przedsiębiorczości uda się dzięki temu uzyskać;
• Ocena Skutków Regulacji Nowelizacji w zakresie oceny wpływu na finanse publiczne jest niekompletna oraz jednostronna, opisuje bowiem tylko korzyści wejścia w życie nowej regulacji. Tymczasem wejście w życie Nowelizacji oznaczać będzie konieczność poniesienia sporych wydatków ze środków publicznych. Zmniejszą się także wpływy z podatków ze względu na to, że skutkiem Nowelizacji będzie ograniczenie działalności rolnej, w szczególności procesów inwestycyjnych. Zwiększą się ponadto wypłaty z budżetu państwa na zaspokojenie roszczeń byłych właścicieli gruntów;      
• Ocena Skutków Regulacji do Nowelizacji - w zakresie oszacowania wpływu na zatrudnienie i rynek pracy - budzi bardzo poważne zastrzeżenia. Bynajmniej nie będzie tak, jak chce Projektodawca, że Nowelizacja nie będzie miała żadnego wpływu na rynek pracy. Przeciwnie, Nowelizacja może doprowadzić do wzrostu bezrobocia;
• Ocena Skutków Regulacji dołączona do Projektu ustawy - w zakresie oszacowania wpływu do konkurencyjność gospodarki -  bardzo pobieżnie ocenia skutki wejścia w życie nowej regulacji. W ogóle nie zwraca uwagi na zmniejszenie konkurencyjności gospodarstw wielkoobszarowych oraz na ograniczenie inwestycji w rolnictwie;     
• Jedną z podstawowych wad OSR do Projektu Nowelizacji jest to, że przedstawiono w niej oszacowanie wpływu tylko jednej opcji interwencji regulacyjnej. Tymczasem Projektodawca powinien był przeprowadzić także Ocenę Skutków Regulacji innych opcji rozwiązania problemu i dopiero na tej podstawie dokonać wyboru opcji generującej najwięcej korzyści przy jak najmniejszych kosztach. W szczególności powinien był rozważyć możliwość zastosowania zachęt do nabywania przez dzierżawców posiadanych przez nich nieruchomości na własność.

 

---

Aktualne problemy dzierżawców rolnych

Produkcja rolnicza obarczona jest olbrzymim ryzykiem gdyż jej wyniki w ogromnym stopniu uzależnione są od warunków pogodowych, a te przy długim procesie produkcyjnym, trwającym w przypadku rzepaku i zbóż ozimych nawet 10 miesięcy są niemożliwe do przewidzenia. Każdy rolnik o tym wie i z tym się liczy. Jednak tak niekorzystnych warunków nikt się nie spodziewał
Najpierw zimna, mokra i bardzo długa wiosna. Potem czerwcowa susza, liczne lipcowe powodzie i długie bardzo mokre żniwa. Takiego nasilenia niekorzystnych warunków nie było w rolnictwie od kilkudziesięciu lat. W efekcie mamy bardzo duży spadek zbiorów rzepaku, mniejsze zbiory zbóż, z których większość nie spełnia praktycznie żadnych parametrów handlowych. Nieco wyższe ceny skupu zbóż i rzepaku nie rekompensują poniesionych przez rolnictwo strat, a tylko w niewielkim stopniu łagodzą trudną sytuację w jakiej znaleźli się producenci rolni, tym bardziej, że rosną ceny nawozów, środków ochrony roślin energii i paliw. Sytuację pogarsza dodatkowo spadek cen skupu żywca przy jednoczesnym wzroście cen pasz wysokobiałkowych (przykładowo śruta rzepakowa kosztuje obecnie 100% więcej). 
Złe są także rokowania na rok następny. Zasiano mniej rzepaku i nie zawsze w terminach agrotechnicznych. Opóźnione są jesienne siewy zbóż i inne prace polowe, a gleba wypłukana ze składników pokarmowych wymagać będzie zwiększonego nawożenia.
W szczególnie niekorzystnej sytuacji znalazły się gospodarstwa dzierżawców rolnych, którzy dodatkowo od prawie trzech lat, to jest od chwili ukazania się pierwszego projektu "Ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa", poddawani są przez Ministra Rolnictwa presji likwidacyjnej, którą można określić jako szczególnego rodzaju mobbing. Bo tak należy nazwać administracyjny zakaz przedłużania umów dzierżawnych na dłuższe okresy, przypadki sprzedaży przez ANR nieruchomości z aktywnymi umowami dzierżawy czy też stosowanie zaporowych cen (wyższych niż rynkowe w danym rejonie) na nieruchomości sprzedawane dotychczasowym dzierżawcom w ramach prawa pierwokupu. Z nikim nie konsultowana i niczym nie uzasadniona decyzja Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi o zmianie zasad przedłużania umów spowodowała, że rolnicy - dzierżawcy z dnia na dzień znaleźli się w bardzo skomplikowanej, niejasnej i trudnej, a czasami wręcz krytycznej sytuacji decyzyjnej.
Dzierżawcy działają w zawieszeniu, w warunkach niepewności, a krótkoterminowe umowy dzierżawy pozbawiają ich możliwości korzystania z programów unijnych oraz ograniczają dostęp do kredytów bankowych. Gospodarowanie w rolnictwie to złożony proces decyzyjny i gospodarczy wymagający dłuższego przedziału czasowego. Dlatego też zapis w instrukcji Ministerstwa, by wnioski o przedłużanie umów dzierżawnych rozpatrywać dopiero na sześć miesięcy przed jej zakończeniem jest sprzeczne z rozsądnym podejściem do gospodarowania w rolnictwie.
Nie do przyjęcia jest przedmiotowy sposób traktowania dzierżawców w trakcie przedłużania umów. Warunki przedłużenia umowy nabrały szkodliwego wymiaru, gdyż są jednostronnie dyktowane przez ANR. Dzierżawcy są stawiani pod ścianą jeżeli chodzi o wysokość podwyżki czynszu dzierżawnego, wyboru działek gruntów wyłączanych z dzierżawy oraz okresu dzierżawy. Jest to swoisty rodzaj szantażu, albo dzierżawca zgodzi się na nowe warunki, albo nie ma przedłużenia umowy. Dotychczasowa niechęć do dzierżawców i publiczne określanie ich jako niepotrzebnych na wsi i w rolnictwie nabrały konkretnych wymiarów.
Te niekorzystne w stosunku do dzierżawców działania prowadzone przez Ministerstwo przygotowują grunt pod szeroko propagowaną akcję sprzedaży państwowej ziemi co Federacja Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych przyjmuje z ogromnym niepokojem i z wielkimi obawami. Kontrowersyjne rozwiązania zawarte w procedowanym w Sejmie Rządowym "Projekcie Ustawy" wywołały wielką dyskusję w środowiskach rolniczych, politycznych, naukowych i mediach, bo faktem jest, że już same założenia tego projektu są w znacznej części nierealne, błędne i zbyt optymistyczne. Nie bez przyczyny projekt ten został w pierwszym czytaniu w Komisji sejmowej odrzucony. Największe wątpliwości budzą:

• projekt całkowitej likwidacji dzierżaw gruntów Skarbu Państwa,
• założenie, że rolników, których gospodarstwa wymagają powiększenia stać na ogromne wydatki związane z zakupem ziemi,
• wprowadzenie limitów obszarowych przy zakupie ziemi co w praktyce oznacza faktyczną likwidację kilku tysięcy największych wysokotowarowych gospodarstw rolnych.

Zamiarem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, pomysłodawcy i twórcy "Ustawy" jest w miarę wygasania umów dzierżawy całkowita sprzedaż dzierżawionych dotychczas gruntów Skarbu Państwa, czyli docelowo około 1,8 mln hektarów. Instytucja dzierżawy gruntów Skarbu Państwa przestanie praktycznie istnieć, a Państwo uzyska według wypowiedzi niektórych polityków środki rzędu 30 - 40 miliardów złotych. Federacja zwraca uwagę, że są to kwoty ogromne, wielkością znacznie przekraczające pomoc Państwa dla całego rolnictwa realizowaną w formie dopłat bezpośrednich, które według danych ARiMR w trzech ostatnich latach (2007 - 2009), wyniosły zaledwie 28,9 mld złotych. Wypłukanie z rolnictwa kilkudziesięciu miliardów złotych środków, których rolnictwo tak bardzo potrzebuje w niekorzystny sposób odbijać się będzie przez wiele lat i na pewno opóźni proces dochodzenia rolnictwa do poziomu jaki istnieje w rozwiniętych krajach Unii. Ogromne środki finansowe odpłyną z rolnictwa, a następnie będzie się mówić, że rolnicy są biedni i nie mają pieniędzy np. na wyższe składki KRUS.
Czy to jest rzeczywiście w interesie rolników?
Nigdy nie byliśmy przeciwni sprzedaży rolnikom ziemi. Pragnę jednak podkreślić, że gwałtowna i natychmiastowa wyprzedaż ziemi państwowej, najchętniej za gotówkę, na pewno spowoduje, że nie trafi ona do rolników indywidualnych pragnących powiększyć swoje gospodarstwa. Sprzedaż ziemi państwowej musi być prowadzona w sposób spokojny, długofalowy i rozsądny.
Dzierżawcy nie rozumieją tego całego szumu i awanturnictwa wywołanego wokół 9% ziemi, która jednak daje zatrudnienie dla ponad 50 tys ludzi, często w regionach o strukturalnym bezrobociu. Chorobliwa wręcz niechęć do tej grupy gospodarstw zastanawia i boli, tym bardziej że nie dotyczy to tylko dzierżawców lecz również Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, mimo że gospodarstwa te są motorem postępu agrotechnicznego w rolnictwie i stanowią wzór dla sąsiadów w zakresie nowoczesnych technik i technologii wytwarzania żywności.
Nie podlega dyskusji fakt, że dzierżawa jest dogodnym sposobem użytkowania nieruchomości rolnych. W przeciwieństwie do transakcji kupna nie wymaga angażowania jednorazowo znacznego kapitału, a posiadane przez dzierżawcę środki mogą być przeznaczone na inwestycje w gospodarstwie lub zakupy obrotowych środków produkcji. Przyspiesza to bardzo rozwój takiego gospodarstwa. Jednak, jak wynika to z projektowanych zmian przepisów, nikogo, a w szczególności części polityków argumenty te zupełnie nie przekonują.
Instytucja dzierżawy państwowej ziemi funkcjonująca już od prawie 20 lat dobrze wpisała się w pejzaż polskiego rolnictwa. Jest dobrze odbierana i oceniana przez środowisko rolników. Mimo że nikt nie dawał rolnikom gwarancji, że raz wydzierżawiona ziemia przerodzi się w "wieczną" dzierżawę to jednak ci, którzy rzetelnie wywiązywali się z zobowiązań wobec ANR, a o dzierżawione grunty dbali jak o swoje i utrzymywali je w wysokiej kulturze rolnej mogli zawsze liczyć, że umowa zostanie przedłużona. Takie gwarancje dotychczasowa Ustawa dawała, a w umowach dzierżawy były zapisy potwierdzające taką wolę Rządu. Dzierżawcy niejednokrotnie przez wiele lat inwestowali w gospodarstwa, racjonalnie je urządzali, doprowadzając do wysokiego poziomu efektywności produkcji przez co gospodarstwa te stały się konkurencyjne nawet w skali Unii Europejskiej. Mówił o tym w swoim referacie prof. Wojciech Józwiak. Teraz, jedna decyzja ma wszystko zmienić. Podważa to bardzo zaufanie setek tysięcy dzierżawców, zatrudnionych u nich pracowników i członków ich rodzin do instytucji Państwa.
Patrząc na kraje zachodnie widzimy, że w gospodarstwach ponad 60 a nawet 70% użytkowanych gruntów jest dzierżawione, również gruntów będących własnością Państwa (np. Holandia, Niemcy).
Zdaniem Federacji, także w naszych warunkach jedynym sposobem przebudowy struktury agrarnej rolnictwa jest dzierżawa, zarówno gruntów prywatnych jak i państwowych. Niestety w przeciwieństwie do krajów Zachodniej Europy u nas dzierżawa jest tą gorszą formą użytkowania nieruchomości rolnych i traktowana jest jako zło konieczne. Nasze Państwo promuje wyłącznie własność ziemi, a Projektowana "Ustawa" jest tego przykładem
W "projekcie ustawy" całkowicie pominięto sprawę sprzedaży budynków, szczególnie tych związanych z produkcją zwierzęcą. W latach 90-tych sprawa wykorzystania i racjonalnego zagospodarowania budynków była przez ANR traktowana bardzo poważnie. Dla dawnych PGR opracowywano programy restrukturyzacji i wydzierżawiano duże gospodarstwa jako całość, jako zorganizowane części majątku Skarbu Państwa. Wielkość, powierzchnia takich gospodarstw była dostosowywana do rozmiarów prowadzonej w nich produkcji zwierzęcej. Takie gospodarstwa prowadzące chów bydła, działają do dziś. W wielu przypadkach zmniejszenie ich powierzchni nawet mniej niż o 30% zmusi je do ograniczenia tej produkcji. Co wtedy dalej z budynkami? Na to pytanie odpowiedzi nie ma.
Federacja nie zgadza się też z demagogicznym stanowiskiem, że czynsze dzierżawne w Polsce są zbyt niskie i swoim poziomem odbiegają od czynszów w starych krajach Unii. Zdaniem Federacji czynsze systematycznie rosną, a poziom ich jest taki jaka jest kondycja finansowa polskiego rolnictwa. Nie mamy nic przeciwko temu by czynsze się zrównały z tymi krajami Unii, ale może to nastąpić dopiero wówczas gdy dogonimy te kraje pod względem poziomu rolnictwa, gdy zrówna się poziom dopłat, gdy polityka wobec rolnictwa będzie tak przyjazna jak tam.
Czynsze stanowią stałe źródło dochodów budżetu Państwa, a przedmiot dzierżawy nie traci na wartości. W długiej perspektywie stanowią wyższy dochód dla Państwa niż dochód z jednorazowej transakcji jaką jest sprzedaż.
W uzasadnieniu do projektowanej ustawy jak i w trakcie debaty sejmowej nie wyjaśniono również jakie będzie postępowanie Państwa w stosunku do gruntów, które nie znajdą nabywców. Nie ma bowiem żadnej gwarancji, że wszystkie, dzierżawione dotychczas grunty zostaną sprzedane. Są przecież grunty o gorszej jakości położone w zachodniopomorskim, ziemi lubuskiej na Warmii i Mazurach gdzie sprzedaż może nie dojść do skutku. Według niektórych szacunków jest około 300 tys ha gruntów przez nikogo nie chcianych. Są także dziesiątki tysięcy umów dzierżawy gruntów do 5 ha obejmujące setki tysięcy drobnych działek, które mogły być już dawno sprzedane ale dzierżawcy jakoś nie kwapili się do ich kupna. Co wtedy? Przepisy o dzierżawie zostają przecież w całości uchylone. Czy jednak, mimo wszystko trochę dzierżawy będzie ale w oparciu o przepisy Kodeksu Cywilnego? Potrzeba tu jasnego stanowiska MRiRW.
Znając realia naszego kraju, a przede wszystkim niestabilność prawa, i prymat polityki nad gospodarką, a także mając pełne przekonanie, że tylko sformalizowany system dzierżawy ziemi może doprowadzić do pozytywnych zmian w strukturze agrarnej rolnictwa Federacja już dawno doszła do wniosku,  że system całości dzierżaw, zarówno ziemi państwowej jak i prywatnej, powinna uregulować jedna "ustawa o dzierżawie rolnej". Podstawowym jej celem jest zagwarantowanie trwałości dzierżaw oraz uregulowanie przekazywania praw do dzierżaw lub ich dziedziczenia co w referacie mocno uzasadnił prof. Aleksander Lichorowicz. Projekt ustawy reguluje również sprawy pierwokupu i pierwszeństwa nabywania dzierżawionych gruntów, a obowiązek ujawniania dzierżaw w księgach wieczystych powinien pomóc w uszczelnianiu systemu ubezpieczeń KRUS, systemu podatkowego oraz systemu dopłat. Nadmieniamy, że celem dopłat bezpośrednich jest wspieranie rolnictwa i dlatego powinni otrzymywać je ci rolnicy, którzy ziemię użytkują, a nie jej właściciele. Rozwiązanie tego ostatniego problemu odblokowałoby, zdaniem Federacji, zamrożony obecnie przepływ ziemi pomiędzy gospodarstwami. Należy również zwrócić uwagę na to, że obecnie powierzchnia dzierżawionej ziemi będącej własnością rolników jest według szacunków dwukrotnie większa niż powierzchnia gruntów Zasobu Skarbu Państwa. Powstaje więc pomiędzy rolnikami dużo nieporozumień i konfliktów często kończących się w sądach, których można by było uniknąć ustawowo regulując problem dzierżaw. Życie nie znosi próżni, a obecnie jest dobry czas i pora by sprawy dzierżaw uregulować biorąc dobre przykłady od innych krajów UE.
Należy także przypomnieć, że uporządkowania systemu dzierżaw pomiędzy rolnikami jak i dzierżaw gruntów Skarbu Państwa, eliminacji wyłącznie kapitałowego obrotu ziemią i sprawiedliwego dostępu wszystkich gospodarstw do wprowadzanej do obrotu ziemi domagali się również członkowie Izb i Związków Rolniczych.
Dla nas ludzi od lat związanym z wsią, zawsze dobro rolnictwa, ludzie, ich praca i godne życie, liczy się najbardziej. Dlatego twierdzimy, że wieś potrzebuje polityki rozważnej, spokojnej, rozsądnych perspektywicznych programów rozwoju i przemian, a nie rewolucyjnych przesyconych ideologią rozwiązań.
W kraju mamy sporo podziałów przeradzających się często w nienawiść. Nie dzielmy producentów rolnych z punktu widzenia wielkości gospodarstwa. Nie konfliktujmy środowiska dobrych producentów rolnych
W imieniu Federacji wyrażam przekonanie, że posłowie przywrócą w ustawie wiarę w uczciwą i dobrą pracę w rolnictwie, że ustawa zagwarantuje szansę dla tych, dla których ziemia jest miejscem godnej pracy i życia, a nie tylko "rodzinnymi srebrami".

Warszawa, październik 2010 r.

 

---

26 października w Sejmie RP odbyła się konferencja zorganizowana przez Federację Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych na temat "Dzierżawa rolna trwałą formą gospodarowania w polskim rolnictwie". Wzięli w niej udział posłowie sejmowej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, przedstawiciele ANR, naukowcy oraz  producenci rolni. Referat główny wygłosił prof. Aleksander Lichorowicz z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie nt. "Potrzeby prawnego uregulowania dzierżawy rolnej w Polsce". Prof. Wojciech Józwiak z IERiGŻ omówił problem "Dzierżawa rolna szansą na wzrost konkurencyjności polskiego rolnictwa, a Leszek Dereziński, prezes Zarządu Federacji poruszył w swoim wystąpieniu aktualne problemy dzierżawców rolnych. 

 

Dnia 26 października 2010 w Sejmie RP odbyła się konferencja DZIERŻAWA ROLNA TRWAŁĄ FORMĄ GOSPODAROWANIA W POLSKIM ROLNICTWIE. Uczestnicy wystosowali list do Premiera RP.

List Konferencji do premiera

Szanowny Panie Premierze

Uczestnicy Konferencji zorganizowanej przez Federację Związków Pracodawców - Dzierżawców i Właścicieli Rolnych (290 producentów rolnych oraz przedstawicieli nauk rolniczych, ekonomicznych i prawnych) "Dzierżawa rolna trwałą formą gospodarowania w polskim rolnictwie", która odbyła się 26 października br. w gmachu Sejmu RP, zwracają się z gorącym apelem do Pana Premiera o przywrócenie zaufania producentów - dzierżawców rolnych do państwa prawa.
Produkcja rolnicza obarczona jest olbrzymim ryzykiem, gdyż jej wyniki w ogromnym stopniu uzależnione są od warunków pogodowych, a te przy długim cyklu produkcyjnym, trwającym w przypadku rzepaku i zbóż ozimych nawet 10 miesięcy, a w przypadku hodowli zwierząt jeszcze dłuższej, są niemożliwe do przewidzenia.
W szczególnie niekorzystnej sytuacji znalazły się gospodarstwa dzierżawców rolnych, którzy od prawie trzech lat, to jest od chwili ukazania się pierwszego projektu nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa, poddawani są przez ministra rolnictwa presji likwidacyjnej, którą można określić jako szczególnego rodzaju mobbing. Tak bowiem należy nazwać administracyjny zakaz przedłużania umów dzierżawnych na dłuższe okresy, przypadki sprzedaży przez ANR nieruchomości z aktywnymi umowami dzierżawy czy też stosowanie zaporowych cen (wyższych niż rynkowe w danym rejonie) na nieruchomości sprzedawane dotychczasowym dzierżawcom w ramach prawa pierwokupu.
Z nikim niekonsultowana i niczym nieuzasadniona decyzja Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi o zmianie zasad przedłużania umów spowodowała, że rolnicy - dzierżawcy z dnia na dzień znaleźli się w bardzo skomplikowanej, niejasnej i trudnej, a czasami wręcz krytycznej sytuacji decyzyjnej.
Dzierżawcy działają w zawieszeniu, w warunkach niepewności, a krótkoterminowe umowy dzierżawy pozbawiają ich możliwości korzystania z programów unijnych, gdyż te wymagają minimum 5-letniego trwania umowy dzierżawy oraz ograniczają dostęp do kredytów bankowych.
Kontrowersyjne rozwiązania zawarte w procedowanym w Sejmie rządowym projekcie ustawy wywołały dyskusję w społeczeństwie, bo faktem jest, że już same założenia tego projektu są w znacznej części nierealne, błędne i zbyt optymistyczne oraz niezgodne z obowiązującym prawem.
Nigdy nie byliśmy przeciwni sprzedaży ziemi rolnikom. Pragniemy jednak podkreślić, że gwałtowna i natychmiastowa wyprzedaż ziemi państwowej, najchętniej za gotówkę na pewno spowoduje, że nie trafi ona do rolników indywidualnych pragnących powiększyć swoje gospodarstwa, gdyż nie mają oni wystarczających środków finansowych. Sprzedaż ziemi państwowej musi być prowadzona w sposób spokojny, długofalowy i rozsądny dla bezpieczeństwa żywnościowego kraju.
Nie rozumiemy szumu i awanturnictwa wywołanego wokół 9 proc. ziemi, która  daje legalne zatrudnienie ponad 50 tys. ludzi, często w regionach o strukturalnym bezrobociu. Chorobliwa wręcz niechęć do dzierżawionych gospodarstw zastanawia i boli, tym bardziej że Ministerstwo Rolnictwa absolutnie nie interesuje się 6 mln hektarów ziemi źle lub w ogóle nie uprawianej, na co zwracają uwagę opracowania Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Gospodarstwa dzierżawione są motorem postępu agrotechnicznego w rolnictwie i stanowią wzór dla sąsiadów w zakresie nowoczesnych technik i technologii wytwarzania żywności, są konkurencyjne w Europie.
Dla nas, ludzi od lat związanych z wsią, dobro rolnictwa, ludzie, ich praca i godne życie, liczy się najbardziej. Twierdzimy, że wieś potrzebuje polityki rozważnej, spokojnej, rozsądnych perspektywicznych programów rozwoju i przemian, a nie rewolucyjnych przesyconych ideologią rozwiązań.
Dobrzy rolnicy szanują zawsze dobrego gospodarza. Żaden rolnik nie wyciągnie ręki po ziemię, która jest dobrze uprawiana i zagospodarowana, bez względu na formę własności. Problem ziemi wywołują nie rolnicy, ale politycy dla swoich celów.
W kraju mamy sporo podziałów przeradzających się często w nienawiść. Nie konfliktujmy środowiska dobrych producentów rolnych
Wyrażamy głębokie przekonanie, że Pan Premier spowoduje dokonanie pogłębionej i obiektywnej analizy zasadności podejmowanych przez ministra rolnictwa działań związanych z poczynaniami Agencji Nieruchomości Rolnych w stosunku do gospodarstw i przedsiębiorstw działających w oparciu o dzierżawę gruntów Skarbu Państwa.

Za uczestników Konferencji
Z wyrazami szacunku i poważania

Prezes Zarządu
Leszek Dereziński

---

Federacja Związków Pracodawców Rolnych została zarejestrowana w Dziale B pod numerem ZP3 w dniu 18 maja 1993 roku w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie VII Wydział Cywilny i Rejestrowy w oparciu o ustawę z dnia 23 maja 1991 roku o organizacjach Pracodawców (Dz. U. nr 55, poz. 235). W dniu 27 lutego 2002 roku na Zjeździe Federacji Związków Pracodawców Rolnych po przystąpieniu nowych członków – skupionych w Ogólnopolskim Związku Stowarzyszeń Dzierżawców dokonano zmian w Statucie, w tym zmiany nazwy na Federację Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych.

Obecnie Federacja zarejestrowana jest w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem 0000109799.

Federacja zrzesza Związki Pracodawców Rolnych, do których należą właściciele, dzierżawcy (osoby fizyczne i prawne), administratorzy dzierżawionych gospodarstw rolnych Skarbu Państwa.

W chwili obecnej członkami Federacji jest 15 Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, do których należy około 1000 członków.